Zaterdag 23 maart   STAGE 6    Stellenbosh-Stellenbosh


89 km.      2650 hoogtemeters

Bij de briefing op vrijdagavond werd aangekondigd dat de warmte onze zwaarste
tegenstander ging zijn. Temperaturen van boven de 33 graden werden voorspeld!

Niks van te merken bij de start. Amper 9 graden. Bibberen met ons jasje aan in Box B.

Startschot om 7u15 en niet veel later was het koers. Precies of die andere mannen bij ons in de box nog niet gereden hadden deze week. Ik reed achteraan de groep en vreesde even voor een moeilijke dag. ‘Iedere ronderenner heeft een mindere dag’ lees ik vaak in de sportkrant.
De eerste 45 minuten was het klimmen in de heuvels rond Stellenbosh. Een keer of 5 op de kleinste versnelling (32x50) en op de punt van het zadel alles geven.
Om je enig idee te geven, het was zoals 7 keer de achterkant van de Kemmelberg oprijden, maar dan zonder telkens weer naar beneden te rijden. Na 7 dagen kon deze start echt wel tellen.

Maar ik kon mijn mentaal optrekken aan het feit dat ik nog steeds in de race zat. Ook vandaag zelfde strategie als de andere ritten. We delen de rit in van ‘waterpoint’ tot ‘waterpoint’. Door telkens rekening te houden met mijn hartslagzones, weet ik dat het wel lukt om even de andere te laten rijden en mijn tempo/ritme te zoeken. Door de energiereserves niet uit te putten blijft het lichaam de
Inspanning volhouden. Geleidelijk aan rijden we dan wel van team naar team. Uiteraard bijna elke
dag dezelfde teams. Gelukkig is Wouter na de proloog in dezelfde tactiek berust. Af en toe moet ik hem bij de start wat intomen. Maar de ritten duren tussen de 5 en 6 uur. Elke meter moeten we geconcentreerd blijven, anders gaat het mis. En dat kan je niet door kapot op je fiets te zitten.
Wat we vandaag opnieuw onder de wielen kregen was fantastisch. Wat een landschap...
De ene single trail na de andere... soms in een bos... de andere in de wijde natuur... volgden elkaar op.
Voor het eerst in 7 dagen kwamen we er niet vanaf zonder kleerscheuren. Letterlijk en figuurlijk.
Wouter reed na de 2e bevoorrading aan een lage snelheid, in een smal pad langs een domein, op een steen en week uit naast het pad waar een prikdraad los ging. Het gebeurde achter mij. Ik had het niet direct door. Ik trok door tussen de wijngaarden tot ik plots merkte dat ik het schakelen van Wouter zijn fiets niet meer hoorde. Ja, na 7 dagen weet je perfect of je teammie in je wiel zit of niet, alleen aan het geluid van het schakelen.
Wouter kwam terug, zei eerst niks, tot ik even achterom keek. Ik schrok. Trui gescheurd, bloed in zijn gezicht, schouder in bloed, ook zijn arm en knie.
Ca va hoor, rij maar door, ik ben een prikdraad tegengekomen daarnet. Ok dan, we rijden door.
Best dat Wouter geen voetballer is...

We konden vandaag opnieuw binnenbollen in 5u24. Zo blijven we netjes 26e in onze categorie na 7 ritten. Morgen dus de laatste rit.
Denk maar niet dat het zo zal lopen als in de Tour de France. Glasje drinken, foto’s nemen, rustig tempo en dan 5 rondjes rond Paarl rijden...
Nee, het zal geen easy ride in the park worden. 70 km en 1800 hoogtemeters staan nog op ons te wachten. De eerste 20 kilometer moet er nog geklommen worden tot 600 meter hoogte. Het zal opnieuw warm worden. Dus duimen voor een goede afloop. Vandaag vielen nog heel veel ploegen uit  door valpartijen, mechanische problemen of te laat aankomen. Dus we krijgen pas onze Epic-medaille als we op tijd over de finishlijn rijden morgen.

Eindigen doe ik met de woorden van Kipchoge :

‘ if you don’t rule your mind, your mind will rule you’

Ciao

Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM,
                       Bank Delen, KoersKaffee, Scott and Gobik.