Deelnemen aan de Absa Cape Epic 2019! TEAM ARCHI-CO/2REBUILD. Nr. 558
Na maanden van verlangen, trainen, plannen en dromen... is het eindelijk zover.
Afgelopen dinsdag begon alles met het demonteren van de fiets. De eerste koffer die in orde was. Eerlijk, het was de eerste keer dat ik mijn fiets via het vliegtuig meenam. Dankzij onze sponsor VegaBike in Tielt kon ik gebruik maken van de koffer en bijhorende kennis van Danny! Stap voor stap de fiets demonteren en netjes met de wielen erop in de koffer steken, het leek allemaal simpel maar de eerste keer was toch wat vreemd.
Nadien werd ik nog uitgezwaaid door de ganse crew!
‘Make us proud!’ -VegaBike
Op woensdag was het dan nog enkel de andere valies in orde brengen. Mits wat extra gewicht te plaatsen door op de valies te gaan zitten, lukte het mij om ze toe te krijgen. Nog wat fietsboekjes in de handbagage en op tijd vertrekken om Wouter op te halen.
Het afscheid van het thuisfront was wat emotioneel.
Op naar Zaventem dan. Het verkeer liep vlot en we waren netjes op tijd. Geen stress. We zijn op vakantie! De eerste stuntelige meters met onze bagagekar waren hilarisch. Eerst ik en nadien Wouter... We reden de paaltjes omver voor de checkin-balie bij Ethiopian Airlines. Als dat maar goed komt. 🤭
De Boeing 787-9 (Dreamliner) stond klaar aan de gate. Het was echt rustig in Zaventem, het was ook al 22u. We werden begroet door een stewardess in typische style... alé begroet... haar gezicht sprak
boekdelen.
Het vliegtuig was maar voor een derde gevuld. Ideaal dachten we. Straks hebben we 3 stoelen voor onszelf. Eerste de maaltijd ... die kregen we rond 23u30. Net een bakje Sheba kattenvoer.
Chicken or fish? Wij alle 2 chicken. There is now chicken.... Wouter en ik namen dan maar Fish e. Waarom vraagt ze dat dan die Stewardess?
Lekker!? Eeuhh, eetbaar maar voor de rest niks met veel smaak.
Afruimen aub dachten we... dan kunnen we sneller slapen. De lichten gingen uit en Wouter nam plaats in de middenrij. Drie stoelen elk voor ons alleen. Toch beter dan de ganse tijd recht zitten! En veel beter voor de beentjes!
Na wat nachtelijke indommel uurtjes kwamen we redelijk snel aan in Addis Ababa. De hoofdstad van Ethiopië. Dat we in een ander continent waren, dat was wel duidelijk. We waren zowat de enige blanken.
Na 30 minuten konden we al op de vlucht richting Cape Town. Die was wel goed gevuld. Er wachten ons nog 6 uur... 6 langere uren dan tijdens de nacht. Geen 3 stoelen de man deze keer. We werden na enkele uren opnieuw beloond met een bakje Sheba! Chicken or beaf?
Wat kregen we? Joepie, er was wel nog chicken. Een warme maaltijd zo rond 9u45 in de ochtend...
Het is eens iets anders e.
Eindelijk, de landing werd ingezet na bijna 6 uur vliegen. Links en rechts bergen. De smile op ons gezicht werd groter.
The adventure... het was zover. De eerste stappen op Zuid-Afrikaanse vasteland. Tijden het ophalen van onze bagage viel direct op hoe snel alles hier ging. Nu, bij elke job die je hier ziet, zijn ze met 4x zoveel om hetzelfde te doen bij ons.
Ondertussen was ik aan de praat geraakt met Karsten. Hij werkt voor de VRT. Hij had wat materiaal mee om te fotograferen en te filmen. In eerste instantie voor Frans Claes. Onze Belgische topper. Op Karsten zijn verlanglijstje stonden ondermeer een interview met Nino Schurter ( thema Mathieu VD Poel) en Anna VDBreggen. De komende periode zullen jullie dus op Sporza heel wat te zien en te horen krijgen over de Cape Epic 2019, met in de hoofdrol Frans Claes natuurlijk. Misschien kan hij
ook eens een Belgische amateur aan het woord laten... zou de max zijn natuurlijk 😳.
Ondertussen was onze Belgische taxi aangekomen. Niemand minder dan Philippe Vanderiviere. Een biker van de 26/9 inch club van Wouter. In de winter woont hij hier in Kaapstad.
Hij bracht ons naar onze Guesthouse Roodenburg. Onderweg even tanken... staat hier aan elke pomp
2 man te wachten om te helpen. Dus bij een grote station meer dan 10 man...
Na enkele kilometers zagen we de Tafelberg liggen. Nog een grotere smile op ons gezicht natuurlijk.
Zondag staan we daar aan de start van de proloog. Wat een prachtige plek! Na 20 min. Kwamen we aan op onze eerste verblijfplaats. Mooie grote poort. Alles netjes beveiligd. Onderweg hadden we ook snel door waarom. Niet iedereen leeftijd hier in dezelfde omstandigheden.
Na het uitpakken van het materiaal, first things first... jawel, de fietsen terug monteren. Alles verliep vlot. Geen schade. De eerste meters op de parking waren prima. Enkel Wouter had wat extra druk nodig in de vork.
Daarna effen pauzeren aan het zwembad... met een stralende zon en een leuke 28 graden, wat wind... meer was er niet nodig.
Terug in actie schieten, wat boodschappen gedaan in de plaatselijke Spar. Water, fruit, koekjes en voor mij wat gummies!
Doucheke nog en klaar maken om een pasta te eten. Maar dat was even met uitstel... er was 1 van ons iets tevergeefs aan het zoeken... onderbroeken... niet mee.
Team is team e. De 1 mag er enen gebruiken van de andere ! We zijn er voor elkaar te steunen de komende dagen 👊.
Eindigen doe ik met de tekst die ik daarnet op een lampkap zag in Michael’s Kitchen and bar
- ‘ When it rains, search the rainbow, When it’s dark, search the stars! ‘. -
Tot morgen.
Programma: ontbijt, biken en relax, ontmoeting alle Belgen en de Consul.
Sponsored by Archi-Co.be , 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM,
Bank Delen, KoersKaffee, Scott en Gobik.
Trots....geniet ook beetje he .....grts van ons xxx
BeantwoordenVerwijderen