zondag 31 maart 2019

The road 2... the end ...

Beste lezers, volgers, familie, vrienden, haters, buren, sponsors, collega's, bikers en kameraden...

The road 2 the Cape Epic is aan zijn einde gekomen.
Exact een week geleden reed ik samen met Wouter over de finish van de 16e Absa Cape Epic.
8 dagen, 630 kilometer en 16 650 hoogtemeters hebben we in totaal overwonnen...

Het was een intensieve periode. De afgelopen 7 maanden stonden volledig in het teken van de Cape Epic. Elke training, elke zweetdruppel, iedere bidon, iedere energiereep, ...
Steeds weer hoorde ik het zinnetje...
'Do you have what it takes?'   - de slogan van 'The untamed African MTB Race'.
Ik ging ermee slapen en ik stond er opnieuw mee op. Af en toe was er wel wat twijfel of ik dit wel aan kon. Maar de wil was er en de motivatie torenhoog. Ik had hier zo hard naar uitgekeken...
Die droom om ooit in mijn leven deze machtige mountainbike meerdaagse te rijden in Zuid-Afrika is vervuld...

Graag wil ik langs deze weg iedereen bedanken die hieraan heeft bijgedragen. Zowel familie, vrienden, buren, collega's, kameraden, sponsors en haters.
Ja die laatste ook. Al wie nu en vroeger twijfelde aan mijn capaciteiten, al diegene die steeds commentaar hebben/hadden en het altijd beter weten/wisten, al diegene die denken dat zij de beste zijn op deze wereld,...   bedankt ! Dat extra tikkeltje motivatie zorgde voor de perfecte boost. Ik heb mijn revanche beet. YES!

Iedereen die de afgelopen maanden in mij geloofde, mij steunde, mij vertrouwen gaf, ook geweldig                            BEDANKT!

Net voor de afreis naar Kaapstad, kreeg ik van een sponsor de volgende woorden toegestuurd;
                                                          'MAKE US PROUD'
Ik hoop dat we dat gedaan hebben. Dankjewel sponsors. We deden ook voor jullie ons uiterste best zoals jullie deden voor ons. In ieder geval zijn Wouter en ik super trots op onze prestatie. We hadden vooraf geen idee wat op ons af kwam. We konden moeilijk inschatten of de trainingsarbeid voldoende was om deze wedstrijd tot een goed einde te brengen. Laat staan of er een mooi resultaat in zat. Ik durf alleszins zeggen dat we een prachtige prestatie geleverd hebben. De ganse week zijn we geen enkele keer in de problemen gekomen. 8 dagen zijn we constant geweest in onze prestatie. De inspanningen waren niet van de poes. We hebben genoten van de prachtige trails en natuur. Het was een geweldige week. Dit neemt niemand ons nog af. Een periode om nooit meer te vergeten.

Bedankt vader en ma'tje. Om de doorzetter die jullie van mij gemaakt hebben. Dat ik altijd mijn sportieve dromen in het verleden mocht waarmaken. Het voelt nu misschien voor mij aan als een hoogtepunt na al mijn sportieve jaren. Maar ik droom stiekem dat het pas het begin is van nog vele straffe momenten. Jullie hebben mij als ouder hierin altijd gesteund, bedankt!

Ik dank ook in het bijzonder Ine. Vanaf het eerste moment, toen ik nog twijfelde om aan dit avontuur deel te nemen, heeft zij mij gesteund. Het was niet gemakkelijk om alles te combineren. Fietsen/trainen, werk, vrienden en gezin. Maar met goede afspraken kon alles prima verlopen. Vaak was ik 's morgens vroeg weg, vaak was ik 's avonds moe en ging ik vroeg slapen of deed ik nog een coretraining ipv in de zetel te liggen. Bedankt ook voor de aangepaste maaltijden. Elke dag een vol wasrek fietskledij... sorry. Je bleef ook rustig na mijn ongeval, alles kwam goed.
Door deze prestatie weet ik dat ik haar ook een klein beetje trots gemaakt heb. Achter elke renner staat een sterke vrouw zeggen ze altijd...

De laatste die ik speciaal wil bedanken is Wouter. Tenslotte hebben Wouter en ik als team deze prestatie neergezet. Door onze werk-en gezinssituatie was het niet altijd mogelijk om elke week samen te trainen. Ik had er alle vertrouwen in dat Wouter klaar zou zijn voor de Cape Epic. Het was ook zijn droom om ooit hieraan deel te nemen... dan kom je niet aan de start zonder een goede voorbereiding. Hij heeft mij deze winter ook naar een hoger niveau gebracht. Tijdens elke training samen had ik altijd het gevoel dat ik iets minder was dan Wouter. Dat zorgde ervoor dat ik tijdens de week niet op mijn lauweren rustte. Al snel werd in Kaapstad, na de verkenning, duidelijk dat Wouter in goede doen was. We waren complementair. Gelukkig had Wouter geen probleem met mijn gestructureerde aanpak van de wedstrijd. Na de proloog was hij te vinden voor mijn tactiek. Merci! Gelukkig. Het is niet zo vanzelfsprekend dat 2 competitiebeesten overeen komen. Ik heb me geen enkele keer druk gemaakt. De crisismomenten bleven uit. Alles verliep prima. We bleven de ganse tijd rustig. Bedankt Wouter om samen deze ongelofelijke prestatie neer te zetten. Sorry dat ik je soms toe riep om 'niet te geweldig' te zijn. Sorry dat ik je soms toe riep 'geen risico's e' . Sorry dat ik je af en toe dicteerde om te drinken. Maar het heeft geloond. We konden elkaar blindelings volgen. We deden dat samen voortreffelijk. BEDANKT TEAMMIE!

Zo ben ik aan het einde gekomen van 'the road 2 the Cape Epic 2019'. Mijn posts over de weg die ik afgelegd heb, werden meermaals gelezen. Momenteel zit ik aan 7.590 pageviews. Dat had ik eigenlijk nooit verwacht. Maar jullie interesse en reacties zorgden voor een voortzetting van mijn posts. Misschien doe ik dit wel nog eens over bij een nieuw straf avontuur. Wie weet... want...

'Wat vandaag niet is, kan morgen komen.Vergeet daarom niet te blijven dromen.
Vergeet daarom niet te leven, elke dag!'


ciaoooo ....

Nino B

Sponsored by Archi.Co.be , 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM,
                       Bank Delen, KoersKaffee, Scott and Gobik.





the end......  👋



woensdag 27 maart 2019

Zondag 24 maart 2019.     STAGE 7        Stellenbosch - Val de Vie, Paarl


70 km     1800 hoogtemeters

THE GRAND FINALE

Het startschot voor de laatste etappe werd een uur later gegeven dan de afgelopen dagen. Wat mist en lage wolken zorgden voor een frisse start. Of toch even...
De eerste kilometers waren op asfalt. Even iets anders dan de afgelopen dagen. Dat het geen rustig ritje ging worden wisten we meteen. Het was koers! Ja, ook na 7 dagen was het alsof de finish boven op de eerste helling lag. Box B was onmiddellijk in stukken gereden. De tweede groep was nog net te doen. Even rondkijken en vaststellen dat we opnieuw bij dezelfde teams zaten. Vaak dus bij de vader van Matthias Stirnemann. De ex Scott-Sram biker die 2 jaar geleden de Cape Epic won.
Wat volgde was een prachtig stuk natuur met de mooiste trails als dessertje, of was het als aperitief...
De Jonkershoek trails. MTB trails om van de dromen. De laatste Land Rover technical terrain was de Armageddon... spijtig genoeg waren onze daalskills al zo fel verbetert dat trager rijdende bikers ons te vaak ophielden.
Dat er vandaag ook nog moest geklommen worden moet ik jullie niet meer vertrellen.
Het was niet voor niets de Cape Epic met de minste kilometers af te leggen maar met de meeste hoogtemeters in de geschiedenis.
We telden opnieuw de kilometers af tot de volgende ‘waterpoints’. Maar vandaag was het toch iets moeilijker dan de afgelopen dagen. De wil om de finish te halen was groot, maar de benen waren niet meer zo fris. De hartslag kwam niet meer zo hoog op de steile hellingen en het was meer en meer rijden op een gelijkmatig tempo...
Er zaten opnieuw enkele steile nepen tussen, maar toch niet meer zo lang als de vorige dagen. 20% en meer waren dus alweer geen uitzondering.
We deden er alles aan om toch nog onze mooie plaats te behouden. Geen risico’s nemen, goed eten en drinken. Snelheid maken waar het kon en zoveel mogelijk de propere lijnen rijden.
Onze tactiek had ons tenslotte al zo ver gebracht...
Even was het verschieten, ergens halverwege de rit zag ik een zwart dier ver voor ons op het parcours... Wouter, wat zit er daar? Een aap?
Maar nee hij, een hond , zei Wouter. Toen we op 20 meter kwamen, keek ik even naar rechts...
Er zaten een tiental zwarte apen in het bos rustig samen.... te kijken naar andere apen op hun velo die passeerden op hun zondagse wandeling... verrast reden we verder... achteraf konden we er goed mee lachen, het moment zelf was toch wat raar.
Naarmate de finish dichter kwam, zaten we opnieuw met enkele teams samen. Gaan we er nog voor of laten we het schieten...
Toen we plots het Belgisch Mixed team in het vizier kregen, ging de hartslag toch nog even de hoogte in. Net voor we Val de Vie binnen reden konden we ze voorbij.
In volle vaart naar de finish nu. De speaker en bijhorende applaus van het talrijk opgekomen publiek konden we immers van ver horen. Nog een heli boven ons hoofd erbij. Stilaan kwamen dus de haartjes op mijn arm recht. De hand in mijn achterzak .... de vlag van ons land eruit en zo de laatste rechte lijn in. Wouter en ik keken even naar elkaar. De vlag vasthoudend ... in een flits was het voorbij. Alle zintuigen vallen precies uit of zijn net heel gevoelig, ik weet het niet.
Ik schreeuwde even alle lucht uit mijn longen.
Wauw ... wooow, we hebben het hier gehaald... en hoe?
We namen elkaar even vast, klopten op elkaars rug van contentement. Wat een 8 dagen.. wat een zware dag nog.




Do hou have what it takes?  Yessss we have!

Alles was opnieuw netjes georganiseerd. Fiets afgeven, recup drinken, aanschuiven voor onze medaille. Die kreeg ik van Andri Frischknecht. Zoon van legende Thomas Frishknecht. Verder doorlopen en je finisher t-shirt meenemen, nog een laatste keer door de Woolworths. (De Delhaize van ZA). Een volle koelzak met eten en drinken. Zeker nog genoeg om de dag door te komen.
Alles ging razendsnel voorbij. We waren nog op tijd om de echte toppers op het eindpodium te zien.
Jammer genoeg was er niet veel tijd om te chillen en na te genieten. Wassen, valies ophalen en bike demonteren voor het transport.

By the way... naast het halen van de finish, konden we onze 26e plaats behouden in het Master klassement. Hier hadden we zelfs niet over gedroomd...

Er was nog 1 nacht geboekt in het Guesthouse Roodenburg. We sloten de avond af met een etentje met enkele Belgische teams in ‘Den Anker’. Vooral de Westvlamingen waren nog in form. Elk had zijn verhaal.  We straalden allemaal van fierheid. Elk op zijn niveau en met zijn mogelijkheden had deze week het beste van zichzelf gegeven. De finish bereiken na zo’n intense periode smeed een band. Hopelijk zie ik de meeste van deze kerels terug binnenkort. Stuk voor stuk waren het fantastische mensen.



Eindigen doe ik met de woorden van José Hermida ( ex-wereldkampioen MTB xco en winnaar samen met Rodriguez van de Master categorie) na de finish:



‘To be a real cyclist, you need to finish the ‘Tour the France’, to be a real mountainbiker, you need to finish the Cape Epic, you know! ‘

Bij deze...


De post is blijkbaar ergens bij een verdwaald Zuid-Afrikaans WiFi- signaal blijven hangen...vandaar de late post van de laatste rit.


Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM,
                       Bank Delen, KoersKaffee, Scott and Gobik.




zaterdag 23 maart 2019

Zaterdag 23 maart   STAGE 6    Stellenbosh-Stellenbosh


89 km.      2650 hoogtemeters

Bij de briefing op vrijdagavond werd aangekondigd dat de warmte onze zwaarste
tegenstander ging zijn. Temperaturen van boven de 33 graden werden voorspeld!

Niks van te merken bij de start. Amper 9 graden. Bibberen met ons jasje aan in Box B.

Startschot om 7u15 en niet veel later was het koers. Precies of die andere mannen bij ons in de box nog niet gereden hadden deze week. Ik reed achteraan de groep en vreesde even voor een moeilijke dag. ‘Iedere ronderenner heeft een mindere dag’ lees ik vaak in de sportkrant.
De eerste 45 minuten was het klimmen in de heuvels rond Stellenbosh. Een keer of 5 op de kleinste versnelling (32x50) en op de punt van het zadel alles geven.
Om je enig idee te geven, het was zoals 7 keer de achterkant van de Kemmelberg oprijden, maar dan zonder telkens weer naar beneden te rijden. Na 7 dagen kon deze start echt wel tellen.

Maar ik kon mijn mentaal optrekken aan het feit dat ik nog steeds in de race zat. Ook vandaag zelfde strategie als de andere ritten. We delen de rit in van ‘waterpoint’ tot ‘waterpoint’. Door telkens rekening te houden met mijn hartslagzones, weet ik dat het wel lukt om even de andere te laten rijden en mijn tempo/ritme te zoeken. Door de energiereserves niet uit te putten blijft het lichaam de
Inspanning volhouden. Geleidelijk aan rijden we dan wel van team naar team. Uiteraard bijna elke
dag dezelfde teams. Gelukkig is Wouter na de proloog in dezelfde tactiek berust. Af en toe moet ik hem bij de start wat intomen. Maar de ritten duren tussen de 5 en 6 uur. Elke meter moeten we geconcentreerd blijven, anders gaat het mis. En dat kan je niet door kapot op je fiets te zitten.
Wat we vandaag opnieuw onder de wielen kregen was fantastisch. Wat een landschap...
De ene single trail na de andere... soms in een bos... de andere in de wijde natuur... volgden elkaar op.
Voor het eerst in 7 dagen kwamen we er niet vanaf zonder kleerscheuren. Letterlijk en figuurlijk.
Wouter reed na de 2e bevoorrading aan een lage snelheid, in een smal pad langs een domein, op een steen en week uit naast het pad waar een prikdraad los ging. Het gebeurde achter mij. Ik had het niet direct door. Ik trok door tussen de wijngaarden tot ik plots merkte dat ik het schakelen van Wouter zijn fiets niet meer hoorde. Ja, na 7 dagen weet je perfect of je teammie in je wiel zit of niet, alleen aan het geluid van het schakelen.
Wouter kwam terug, zei eerst niks, tot ik even achterom keek. Ik schrok. Trui gescheurd, bloed in zijn gezicht, schouder in bloed, ook zijn arm en knie.
Ca va hoor, rij maar door, ik ben een prikdraad tegengekomen daarnet. Ok dan, we rijden door.
Best dat Wouter geen voetballer is...

We konden vandaag opnieuw binnenbollen in 5u24. Zo blijven we netjes 26e in onze categorie na 7 ritten. Morgen dus de laatste rit.
Denk maar niet dat het zo zal lopen als in de Tour de France. Glasje drinken, foto’s nemen, rustig tempo en dan 5 rondjes rond Paarl rijden...
Nee, het zal geen easy ride in the park worden. 70 km en 1800 hoogtemeters staan nog op ons te wachten. De eerste 20 kilometer moet er nog geklommen worden tot 600 meter hoogte. Het zal opnieuw warm worden. Dus duimen voor een goede afloop. Vandaag vielen nog heel veel ploegen uit  door valpartijen, mechanische problemen of te laat aankomen. Dus we krijgen pas onze Epic-medaille als we op tijd over de finishlijn rijden morgen.

Eindigen doe ik met de woorden van Kipchoge :

‘ if you don’t rule your mind, your mind will rule you’

Ciao

Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM,
                       Bank Delen, KoersKaffee, Scott and Gobik.







vrijdag 22 maart 2019

Als hij maar geen voetballer wordt

Vrijdag 22 maart 2019   STAGE 5   Elgin - Stellenbosh


100 km   -   2850 hoogtemeters

Gegroet beste vrienden,
Het is weer aan nr 1 van team ArchiCo/2Rebuild om te bloggen. Vandaag hebben we de koninginne-etappe (32 pintjes)  tot een goed einde gebracht. Als onze Mathilde even hard zou zijn als deze rit, was President Trump niet groter dan een smurf. De benen zijn niet meer zoals op dag 1 (bij niemand denk ik), maar toch toch zonder kleerscheuren aan de finish geraakt. Alle twee content.
Maar vandaag moet er nog iets van mijn hart. We zijn hier met 53 Belgen. Goede sfeer maar sinds dag 1 begroet een landgenoot met steeds met ‘Goeiemorgen Emond Renaud’. Blijkt dat mijn tweeling broer bij Standard Luik speelt. Aangezien ik geen kenner ben van het Belgische voetbal ( de bewuste landgenoot beroepshalve wel), bestaat er gelukkig zoiets als Google afbeeldingen. Ik laat jullie beoordelen wie de voetballer is bij de bijgevoegde foto’s. Graag gele briefkaart naar Reyerslaan 53, 1043 Brussel.








Hij mag nu nog gelijk hebben dat er fysieke gelijkenissen zijn, een mountainbiker wordt niet graag vergeleken met een voetballer. Mijn teamie heeft zich op tijd bekeerd en zal me deze uitspraak wel vergeven. Uiteraard hebben die mannen een stresserend beroep waarvoor ze de gepaste vergoeding krijgen : zorgen dat je haar tip top is voor de wedstrijd, je hersens breken over de volgende tattoo, oefenen voor een nieuwe sterfscène als je wordt aangetikt in duel,of welk hemdje aan te doen op zaterdag naar de Carré te gaan. Als voetballers al na 90 minuten krampen hebben, zie ik Renaud hier vandaag geen 6u op de fiets zitten. De ontstopper van Andreas Pandi zou jaloers zijn op de zuurtegraad van zijn bloed door de lactaat opstapeling. Dus AUB, zeg nooit meer dat ik op voetballer lijk.

Dank bij voorbaat
Dit gezegd zijnde groet ik jullie
Slaapwel en tot morgen voor weer een mooie dag in Stellenbosch.

Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM, Bank Delen, KoersKaffee, Scott and Gobik. 







Wouter

donderdag 21 maart 2019

Donderdag 21 maart 2019               Stage 4. Elgin.          Time Trail


43 km.  1000 hoogtemeters

We namen vandaag een snipperdag.
Omdat beelden soms meer vertellen dan woorden ...

Vandaag een filmke van onze tijdrit en aankomst. (Beelden GoPro-onder zadel Wouter en mezelf).

Voor de volgers op Facebook. Zie in post de beelden.
Voor de anderen hier de YouTube links:


https://youtu.be/0jNc81qUvfs

https://youtu.be/aVOTM3W2KOY

...

Stand: rit vandaag 23e tijd bij de Masters en 115e algemeen

Over all: 26e bij de Masters en 116e algemeen.

Morgen de Queen Stage op het programma richting Stellenbosch!

Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM,
                        Bank Delen, KoersKaffee, Scott and Gobik.



woensdag 20 maart 2019

Woensdag 20 maart 2019


Stage 3 ;  Oak Valley Estate - Oak Valley Estate.      107 km.  / 2800 hoogtemeters


Na een ganse nacht bier zuipen onder begeleiding van Wouter komen we alle 2 zo zat als een kanon aan de start van de volgende etappe.
Bij het aanschuiven in Box B bekijkt iedereen ons aan alsof er iets mis is met ons. Vooral naar mij kijken er enkelen raar...

Er staat er enen met een Gobik gilet en mouwstukken ... ja ikke.
Nog de weerraddar bekeken voor de start. Geen al te best weer vandaag. Ik heb liever een rits open te zetten dan te bibberen van de kou... dacht ik.
We trokken het ruwe Groendlandgebergte in. Op de menu, klimmen tot boven de 1000 meter. Bijna boven reden we de dikke mist in. We waanden ons op een andere planeet.
Op de koop toe begon het tijdens de afdaling te regenen en serieus af te koelen. De tanden van de andere teams knapperden van de trail en de kou. Wouter en ik reden verder op ons ritme van de afgelopen dagen. We kregen opnieuw een mix van verschillende ondergronden onder de wielen. De aanmoedigingen onderweg deden deugd. Telkens je denkt dat je het beste hebt gehad ... komt nog iets beter.
In het tweede gedeelte amuseerden we ons gelijk kleine kinderen. De afdalingen werden technischer en geleidelijk aan daal ik iets beter. Nog steeds als een oude dame in koerstermen, maar ik stuur Wouter vooruit en rij mijn lijnen.
We kwamen aan in 6u 7 min. 58 sec. Goed voor de 27 ste plaats bij de Masters.

In het totaal klassement staan we voorlopig op een 26e plaats bij de Masters van de 221.
Maar 1 ding moeten jullie onthouden de komende dagen. We zijn hier beide om deze meest epische MTB race met volle teugen te beleven.
We zijn hier heel graag, smile,      😁.  we vragen dit een paar keer per dag aan elkaar.  Vandaar.
We zijn halfweg. Morgen staat een tijdrit op het programma.

Ons vol achterwiel staat klaar. We twijfelen alleen nog of we met een 53x11 of 54x11 gaan rijden...
We rijden van het startpodium om 8u36, dus voor de mensen in België om 7u36.

Ondertussen beginnen de bikers elkaar wat beter te kennen en heerst er een super toffe sfeer in The Epic Village !

Als je dan nog op de foto kan met enkele sympathieke bikers, dan weet je dat ik in mijn nopjes ben.

Eindigen doe ik met de 4 letters die we vaak door de locals horen en ook lezen op de grond...

TRAP TRAP TRAP TRAP


Adios

Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont , VegaBike, Fietspositionering DM,
                       Bank Delen, KoersKaffee, Scott and Gobik!






dinsdag 19 maart 2019

De kachel moet branden

Dinsdag 19 maart 2019

Stage 2 : Hermanus - Oak Valley Estate.           86 km.   /  2250 hoogtemeters



 Beste vrienden en sympatisanten,

Vandaag wordt de blog van Bart gehacked door nr 558-1. De Cape Epic is een mtb race voor teams, dus moeten we elkaar helpen. Terwijl mijn team mate naar de massage is, neem ik zijn blog even over en kan hij dit al van zijn to do lijst schrappen.
Ik zou het kunnen hebben over de prachtige trails, de prima organisatie, de ambiance van de Cape Epic, etc... maar Ik denk niet dat Nino B het al gehad heeft over BIER in al zijn posts, dus ga ik van de gelegenheid gebruik maken om hier verandering in te brengen. Ik heb namelijk een nieuwe app geïnstalleerd op mijn Garmin. De tijd dat alleen snelheid en afstand geregistreerd werd,  behoort nog juist niet tot het stenen tijdperk. Nu gooit elke wielerliefhebber zijn wattages, hoogtemeters , cadans, hartslag   .... online. Maar er bestaat nu ook een Garmin app die berekend hoeveel pintjes je verdiend hebt na een rit. Hou je vast : vandaag heb ik er 28,7 verdiend (zie foto). Niet dat ik nu plan ben dit allemaal als recuperatie drank naar binnen te werken. Ten eerste zit ik dan morgen niet met een kater,  maar met een buffel. Je weet wel, zo eentje die ‘s morgens aan we ontbijttafel met een basstem (genre Barry White) zou zeggen tegen de kater “.Hoi kleintje”.  Ten tweede kan ik dan terug naar het stadhuis.  Ik ben geregistreerd als orgaandonor maar mijn lever zal niet meer bruikbaar zijn voor transplantatie. Alle gekheid op een stokje , ik wil met deze metafoor ( beers earned) enkel aantonen dat er wel wat calorieën verbruikt worden. En om een wijze Tieltse wielrenner (de leden 26/9inch MTB club weten wel  wie ik bedoel) te citeren : de kachel moet blijven branden. Dus moeten steeds blijven eten en drinken. Bart herinnert me er ten gepaste tijde aan als goede huisvader, net zoals hij me intoomt als ik weer veel te geweldig start, bunny hups en wheelies wil doen of afdaal met  iets te veel risico. Je kunt tussen de lijnen lezen dat hij de verstandigste is van de twee maar het werkt. Dus morgen zelfde aanpak.

Wouter

PS : indien je liever trappist drinkt, moet je het aantal pintjes delen door drie.


Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM, 
                       Bank Delen, KoersKaffee, Scott en Gobik