Meten is weten.

De laatste 14 dagen van 2018...
De meeste fervente en minder fervente fietsers kijken dan even terug op hun fietsjaar. Ook de profrenners zullen de komende dagen via sociale media aan de buitenwereld tonen hoeveel kilometers ze gereden hebben. Vaak is het een onderling duel om aan de meeste trainingskilometers te komen, de meeste hoogtemeters of de meeste KOM besttijden.

Ik zal jullie hier niet mee lastig vallen. Ikzelf ben over het afgelopen fietsjaar best tevreden. Ik heb heel wat leuke momenten beleefd op de fiets. Zonder druk en met vaak een groot fun gehalte surplus.
Zowel de competitiewedstrijden in de cyclocross begin dit jaar (met natuurlijk mijn overwinning bij de Masters A in Beernem), het crosscountry seizoen met de mtb (Wallonia Cup, Benelux Cup), als de mtb marathons (La Reid, Cimes de Waimes, MTB Van Vlaanderen enz.) waren telkens topmomenten. Ook de ritten met ons PH.SDG dreamteam blijven in het geheugen hangen. (Rapha Ride, Kluisberg-trainingen enz.) Je goed voelen op de fiets zorgt ervoor dat de motivatie in tact blijft. Korte termijn doelen en enkele op lange termijn plannen, dat zorgt ook voor de blijvende motivatie. Train voor het doel dat je telkens in gedachten houdt bij elk moeilijk moment. Want die zijn er.
Bij mij komen daar nog een stuk diepe persoonlijke redenen bij. Je kan het gerust een stuk revanche noemen. Al diegene die niet in mij geloven of eerder neerbuigend doen of deden in het verleden zorgen voor een drive. Hierbij komt natuurlijk nog een dosis drang naar sport bij. Want ik kan niet zonder denk ik soms. De hormonen die vrij komen na sport zijn o zo verslavend...

Dat grote doel voor 2019, komt steeds dichterbij. Over amper 12 weken is het afreizen naar Kaapstad!!! Dit zorgt voor de dagelijkse energie om ervoor te gaan. De wintermaanden zijn niet bepaald ideaal om veel kilometers te malen. Het zijn eerder ideale weken om enkele kilo's bij te komen... Maar als ik een glaasje of hapje oversla, dan kan ik gerust een goede reden opgeven toch?

De afgelopen weken moest ik ook een moeilijke beslissing nemen. Onverwachts kreeg ik te horen dat ik welkom ben bij een sterk Belgisch MTB team. Ik start straks als Master 2 in 2019. Zowel XCO en XCM zullen hopelijk na de Cape Epic op de agenda staan. Ze zien in mij een biker die wel eens dicht kan eindigen of top10 rijden volgend jaar. Heel onverwachts allemaal. Het zorgt wel voor wat meer zelfvertrouwen, jup, datgene wat ik vaak wat tekort heb...  Maar ik zal mij de komende maanden volledig concentreren op mijn avontuur in Zuid-Afrika. Hoe ik daarvan zal thuis komen is niet duidelijk. Het seizoen zal hier in België op 'GO' staan en dan kan ik mij niet permitteren om eventjes rust te nemen voor mijn eventuele nieuwe team. Ik wil mij 100% inzetten als ik overstap en dat kan ik nu niet beloven. Vandaar eerlijk zijn duurt het langst denk ik. Wie weet wat de toekomst brengt...

Enkele tests zijn ondertussen al achter de rug. Conditietest, hartonderzoek bij sportarts, raadplegingen bij osteopaat, enkele materiaaltests en gisteren werd mijn fietspositie getest. Mijn positie op de fiets moet perfect afgestemd zijn of eerder de fiets aan mij bedoel ik. Dit moet me in staat stellen om comfortabeler en efficiënter te fietsen. Want de ritten kunnen 5, 6 tot 7 uur duren elke dag. Als je als een wrak van je fiets komt, dan zal het een ware calvarietocht worden. De kranten stonden er vol van de afgelopen weken. Alle wielerploegen stellen hun nieuwe fietsen en kledij voor. Daarbij doen ze aan bikefitting, zoals ze dit heten. Bij hen komt het nog vaak op aerodynamica aan. Bij mij zal dat niet het geval zijn, gezien mijn snelheid niet hoog zal liggen.
Uiteraard kan de gewone fietser als ik en velen onder ons ook dergelijke metingen laten uitvoeren. Vroeger was dit niet mogelijk. Maar nu dus wel, hoera!! Ik sta steeds open voor vernieuwing op alle vlakken. Vandaar dat ik langs ben geweest bij Dries. Hij is de man achter
FIETSPOSITIONERING-DM te Tielt. Hij doet dit volgens een vast stappenplan. Gesprek, lichaamsanalyse, flexibiliteit controleren, analyse op de fiets, zadeladvies, zadel-en stuurafstelling, voetpositie, traptechniek en eventueel aangepaste schoenzolen maken. Dit alles doet hij met veel geduld en passie voor het wielrennen! (www.fietspositionering-dm.be)
Je leest het goed, een ferme meting. Aangezien ik sommige dingen niet aan het toeval wil overlaten, ben ik dus bij Dries langs geweest. Ik moet zeggen, ik had niet verwacht dat ik nog veel progressie kon maken. Zoals mijn Scott Spark werd aangepakt en ikzelf ook natuurlijk, dat is onvoorstelbaar. Samengevat staat mijn zadel hoger, zit ik op een breder zadel, verder naar voor, is mijn stuurpen lager en verder geplaatst. In mijn schoenen zit nu meer ondersteuning vooral thv mijn rechtervoet. Mijn traptechniek kan ook nog veel efficiënter volgens Dries. Enkel mijn kader en wielen zou je denken zijn niet aangepakt...                           So man in progress!!! 
De komende weken gaan we dit uittesten. Hopelijk opnieuw een stap in de goede richting. Aan iedereen die gewoon graag fietst en ergens hinder van ondervindt, laat u opmeten!!! Je zal nog meer plezier hebben tijdens het fietsen!
Ik raad dan ook iedereen aan om de komende weken wat tijd voor jezelf te nemen en wat te sporten. Om het even welke sport. Het zal je deugd doen. Beleef plezier met anderen of kom tot rust door je individueel in te spannen voor iets! Wandel, lopen, fietsen,... komaan!

Let the force be with you!!

Nino B


sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering-DM, Scott, Bank Delen, Gobik en KoersKaffee.

Looking forward...

De dagen worden korter,
de nachten worden langer.
De wegen worden natter,
de paden worden vuiler.
De bomen worden kaler,
de weken vliegen voorbij.

En de trainingen worden intenser...

Om goed voorbereid aan de start te staan in maart 2019, moet ik rekening houden met de fundamentele aspecten van de trainingsleer. Gelukkig heb ik die goed gestudeerd toen ik nog op de schoolbanken zat, die kennis komt altijd wel eens van pas zo blijkt.

Het eerste aspect, ontwikkelen van de cardiovasculaire motor. Hierop werd de afgelopen maand de focus gelegd. Ik heb er net geen 1600 kilometer fietsen opzitten. Deze trainingen zijn niet bepaald moeilijk en sexy te noemen. Ze zijn zelfs saai, maar ze zijn de bouwstenen voor wat nog moet komen.
Ik probeer mijn tenger lichaam te laten wennen aan het steeds langer fietsen met zoveel mogelijk gebruik van de aanwezige zuurstof en vetten in mijn lichaam. Klinkt raar misschien, maar enkel op die manier kan ik de 8 dagen overleven tijdens de Absa Cape Epic 2019.

Ondertussen was het ook een maand waar vooral keuzes moesten gemaakt worden. Sponsors, kledij en verblijf voor/na de wedstrijd.

Met trots kan ik de volledige lijst sponsors aan u voorstellen die ons ondersteunen in onze grote droom.
Deze mensen zorgden de afgelopen weken voor de extra motivatie tijdens de lange rustige duurtrainingen. Als er mensen in je geloven en je steunen dan is het gemakkelijker om jezelf naar een beter niveau te tillen. Dan wil je hen en jezelf niet teleurstellen. Langs deze weg bedank ik hen dan ook voor het vertrouwen!!! DANKIE allen!

Hier zijn ze dan :

                                     

           Best een mooi lijstje!!!

De afgelopen weken waren ook cruciaal om onze gepersonaliseerde fietskledij te kiezen. Alle sponsors kregen een mooie plaats en de design is er eentje die gaat opvallen. We kozen voor een Spaans kledij merk, namelijk GOBIK. En of we daar blij mee zijn. Check gerust de website eens www.gobik.com!
Ze wisten ons ook een primeur te vertellen dat de enige echte Julien Absalon zal deelnemen aan de Cape Epic 2019 als ambassadeur van Gobik... zie je mij al staan naast de meervoudig Olympisch en Wereldkampioen mountainbiken? Ooohhh man man, wij met een outfit die dan nog eens cooler gaat zijn dan van gelijk welke ander team...    
Ook een dikke MERCI aan de enige echte designer van onze tenue, Lucas!

We vertrekken op woensdag 13 maart 2019 en landen in Kaapstad op donderdag. We hebben dus nog 3 dagen vooraleer we aan de start staan van de proloog aan de voet van de Tafelberg in Cape Town. De keuze voor ons verblijf is gevallen op Roodenburg House, gelegen in Rondebosch. (www.Roodenburghouse.co.za) Op wandelafstand van de Universiteit van Kaapstad. De eigenaar Pat heeft ons al verzekerd dat Wouter en ik in de suite mogen overnachten. Hij voorziet ook extra berging voor ons materiaal. Een hele geruststelling. Vanaf zondagavond slapen we dan 7x in een
1-persoonstent...

Vorige week werden de renners en teams bekend gemaakt die als amateurs aan de start zullen staan. Volgend jaar doen er een groot aantal Belgen mee. In totaal een kleine 50-tal. In onze categorie, het Master klassement, staan nog 9 andere Belgische teams ingeschreven. Zo komt er nog een gezonde ambitie bij om daar toch als eerste Belgische Master team te finishen... mag dat? Waarom niet.
Ook Erik Dekker en Maarten Tjallingii zullen onze concurrenten worden! Wow!
Via Facebook kreeg ik de dag nadien al een verzoek om lid te worden van een groepje van alle Belgische deelnemers voor 2019. Met de bedoeling om elkaar vooraf al te leren kennen en eens samen te trainen. Sommige reden de race al in het verleden en kunnen ons helpen met raad. I'm inn!

Over de professionele renners aan de start zal ik later wel nog eens schrijven.

December is ondertussen al een paar dagen ver. Als er iemand goesting heeft om eens samen te trainen, laat het weten!

Ik wil graag afsluiten met een quote uit de vroegere Rocky films:

'Real change comes from inside! '


NinoB


Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM,
                       Bank Delen, KoersKaffee en Scott.



              





                                   

                                 



                               

Flandrien...

Steeds meer mensen spreken mij aan met de vraag; 'Hoe is het met de trainingen?'
Als er niet veel tijd is voor een deftig antwoord komt het vaak alleen op 'Goed' uit...
Maar daar weten jullie natuurlijk niet veel mee.

Woensdag 7 november 2018. Ik vertel jullie hoe mijn dag was.
De radiowekker staat op 6 uur 06. Na de wc-badkamer rituelen kom ik beneden. Ik kies mijn fietskledij aan de hand van het weer. Dus bekijk ik bijna elke dag mijn 3 weerapps. Er staat regen op het scherm. Op de buienradar zie ik dat ik nog net droog zal kunnen vertrekken. Deze namiddag zal ook nog nat zijn. Er zal een vrij krachtige wind uit het zuiden komen.
Na mijn ontbijtje vul ik 2 grote bidons met sportdrank en steek ik wat 'proviande' in mijn rugzak voor deze namiddag. Ik had een lange rustige training in gedachten dus moet ik energie genoeg mee hebben.
Mijn rit naar Menen (waar ik werk) is er eentje in de categorie 'wind op kop en duwen'. Ik kan kiezen, stevig doorduwen of rustig fietsen en mij aan het plan houden. Ik kies het tweede. Hartslag niet hoog laten komen, dus onder de 135 bpm blijven. De eerste regendruppels vallen ondertussen op mijn regenjas. Buien vallen er nog niet, gelukkig. Door de wind rij ik er vandaag bijna 50 minuten op.

Op school aangekomen is het vlug douchen en omkleden om aan de werkdag te beginnen. Er staan 2 LO-lessen op de agenda, de rest van de voormiddag is het vooral bestellingen plaatsen.
Tijdens de LO-lessen doe ik vandaag mee. Hoe enthousiaster ik ben, hoe beter de leerlingen zich inzetten. Ultimate frisbee is dan ook een toffe sport om de leerlingen te laten spelen. Dus mijn 2e sport van de dag is een feit.
Het is bijna middag. Ik eet enkele witte boterhammen met beleg en bekijk nog eens de weerapps. Deze namiddag geen school dus ik kan een lange training doen.

Omkleden en ik vertrek uit de fietsberging. Zal het lukken om 100 km te rijden? Een collega die op weg is naar haar auto spreekt me aan. 'oh, nog in da weer naar huis met je fiets'...  Ja... (het zal net iets meer zijn dan recht naar huis)
Ik rij de kortste weg naar de Leie. De wind uit het zuiden zorgt ervoor dat ik maar 1/4 van de rit tegen de wind zal moeten rijden. Het is al vaak andersom geweest.
Het valt op dat er op de Leie veel scheepvaart is. Vaak grote boten. Het jaagpad is nat en na enkele kilometers spat het water op. De keuze van kledij deze ochtend was de juiste.
Ik reken uit hoe ver ik kan komen om 4 uur te fietsen.
Het is de bedoeling dat ik een tempo fiets waarbij mijn lichaam zoveel mogelijk energie aanmaakt uit mijn vetreserves. Zo zuinig mogelijk in beweging blijven. Dat kan enkel aan een lage hartslag. Hoe hoger de hartslag, hoe meer ik ook koolhydraten verbruik. Die kan je maar beperkt aanvullen per uur. Men spreekt van 70 tot 90 g per uur. Dus elk uur moet ik aan de hand van drank en eten mijn tank bijvullen. Ondertussen ben ik in Kortrijk. Net voorbij het Gulden Sporen College gaat het fietspad over in gele steentjes. Bij nat weer niet zo leuk voor fietsbanden. Enkele honderden meters verder voel ik mijn band achteraan zachter worden. Wie vaak fietst, kent dat gevoel. Je gaat precies wat op en neer bij een leegloper. Je kijkt even tussen je benen naar beneden en je ziet de band breder worden. Dedju. ... Stoppen en de band vervangen. Ik zie een geel steentje zitten van daarnet. Als de weg nat is dan blijven de steentjes gemakkelijker kleven en prikken die sneller door het rubber.
Weg verder gezet passeer ik Desselgem. Het doet me elke keer denken aan Ijzeren Briek. Hij liep er school, leerde er fietsen en reed hier zijn eerste wedstrijd. Op het Briek Schotteplein hangt een grote foto aan de muur. Machtig!
Het beeld van de renners vroeger motiveert me tijdens lange trainingen. De Flandriens. Met zware fietsen, sportdrank bestond nog niet, laat staan energierepen. Kledij zoals nu was er niet. De wegen lagen er nog slechter bij dan nu. Maar ze bleven maar beuken, kilometers aan een stuk...
Waarom zouden wij dan moeten klagen...
Wat verder is het alsof ik over een meters lang tapijt moet fietsen. De afgevallen bladeren vormen een prachtig gekleurde weg tussen de bomen langs het water. De bomen vertonen nu trouwens heel mooie  kleuren.
Even opletten, een groepje grote witte ganzen vindt het niet zo leuk dat ik passeer. Voorzichtig ertussen rijden en wegwezen. Na een uur bereik ik Sint-Eloois-Vijve. Alles voelt nog goed. Dus rijden we verder richting Gent.
Het valt op dat ik geen enkele renner of wielertoerist tegenkom. Normaal rijden hier langs de Leie verschillende wielerpelotons. Te slecht weer? Nee toch...
Deinze komt in zicht. Aan de rechterkant liggen de plaatselijke voetbalvelden. Vroeger zijn ze me nog komen scouten toen ik in Varsenare voetbalde. Er is niks verder van gekomen. Beter misschien, anders had ik de fiets nooit ontdekt.
Ik passeer de E40 voorbij Nevele. Onder de brug natuurlijk. De Garmin toont bijna 50km. Verderop zal ik linksomkeer maken, nu ben ik in Landegem. Een mooie lichtgrijze kerk met speciale toren duikt op. Ik steek over en rij langs de andere kant van de Leie terug.
Ter hoogte van Nevele ontdek ik een nieuw fietspad. Het pad loopt apart van de weg langs de fruitbomen van de plaatselijke kweker. Dat is nu eens positief.
Ondertussen ben ik met de wind schuin op kop aan het rijden. Ik waan me even wielrenner en zet een waaier op. Ik rij op het kantje en kijk achterom. Ze zijn er allemaal af... eeeuuuhhhh ik zit alleen. Links van de weg vliegen de vogels weg. Ze zijn verstoord door een eenzame fietser. Meestal zijn het kraaien en eksters die ik zie. Veel ken ik niet van vogels maar deze 2 herken ik wel.
Als ik onderaan de beugel rij van mijn fiets, vandaag mijn gravelbike, zing ik vaak het volgende:

'Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant' - ja klopt, het lied is van Boudewijn De Groot. Het helpt. Ik kan mijn tempo gelijk houden en bereik na 3uur de sluis in Ooigem.
Opnieuw tijd voor wat proviande. De peperkoek smaakt. Het laatste uur is terug met wat zijwind.
Aan de rand van het kanaal spot ik een reiger. Hij zit te wachten op zijn moment. Als ik op een meter kom, vliegt hij snel weg. Hoeveel dieren zal ik vandaag nog doen verschieten, vraag ik me af?
Het gevoel blijft goed. Mijn energiepeil daalt niet en de omwentelingen blijven soepel.
De vaartuigen van 2 uur geleden kom ik opnieuw tegen. Ze varen richting Roeselare. Aan de linker kant wapperen 2 vlaggen naast Café De Wante. Eentje is de Belgische vlag, de andere is die van Yves, de kersverse Flandrien 2018. Hier is zijn supporterscafé. Weliswaar gesloten vandaag, maar gisterenavond zal het bier hier rijkelijk gevloeid hebben na zijn overwinning.
Bestaan er nu eigenlijk nog Flandriens? Als je het mij vraagt, ik denk het niet. Zoals het vroeger koersen was, kan dit met niks meer vergeleken worden. Dat de beste Belgische wielrenner van het afgelopen seizoen zo geprijsd wordt, dat moet wel kunnen.
Dan toch, ik laat opnieuw eentje schrikken. Een fazant loopt wild in het struikgewas als ik voorbij kom. Er moeten echt weinig mensen met hun fiets buitengekomen zijn vandaag.
De ganse dag heb ik amper auto's tegengekomen. Maar op bijna 1 km van thuis moet ik de remmen ferm dichtknijpen. Een zwarte VW Passat verleent me geen voorrang. Mijn achterwiel slipt maar ik kan de auto ontwijken. Ongelooflijk hoe sommige bestuurders fietsers negeren.
Na 4 uur en 3 minuten kom ik aan. Met de 50 minuten van deze ochtend een totaal van 4 uur en 53 minuten in het zadel. Opnieuw een stapje vooruit want ik ben helemaal niet kapot. Voor het eerst voel ik wat ik wil voelen. Vooruitgang!
Tijd om de fiets te wassen, de kleren en mezelf. Mmm, de patatjes zullen smaken straks!
Alles klaarzetten voor morgen en op tijd in bed, want morgen is het opnieuw vroeg dag. De mtb staat al klaar met de lichtjes eraan. Morgen een nieuwe trainingsdag.

Eindigen doe ik met een quote van Briek Schotte:

'Oge an den arrivée nog weet va welke prochie daje zijt, is't teekn daje nie toet tenn ziet gewist'

Dat zal over 4 maanden wel anders zijn...



Sponsored by Archi-Co, 2Rebuild, Dhooghe Beachcleaners, Koerskaffee en Bank Delen.

Get used 2 the saddle...

Team Archi-Co I 2Rebuild was gisteren aanwezig op de sportbeurs WILL te Kortrijk.
Deze beurs werd voor de eerste keer georganiseerd in België. Een indrukwekkende lijst van (ex)atleten, coaches en bekende gasten waren er 2 dagen te gast. Daarnaast konden er enkele sportspecifieke trainingen, testen en gesprekken gevoerd worden.
Enkele weken geleden hadden Wouter en ik een bezoek gebracht aan Pulso, een sportlab waar je terecht kan voor advies, preventie, metingen en begeleiding in je favoriete sport. Een gans team staat voor je klaar om je in alle domeinen te helpen beter te presteren.
Op de sportbeurs konden we de nieuwe soort conditietest doen met fietscoach Matthias Boetens. Een lactaattest geeft je een persoonlijk beeld van je conditie. Het geeft ons ook een eerste indicatie van welke intensiteit we zullen kunnen aanhouden tijdens de Cape Epic. Aan de hand van deze test kunnen er persoonlijke trainingszones bepaald worden. Deze zullen we de komende maanden strikt moeten volgen. We kennen nu ook onze FATmax, VLAmax en CARBmax. Allemaal nieuwe gegevens voor ons.
Wouter was het eerst aan de beurt. Terwijl Tia Hellebaut een presentatie gaf in 'the Stadium', prikte Matthias het melkzuur uit het oor van mijn ploegmakker. Het leek alsof de wattages geen vat kregen op Wouter. Met de glimlach werkte hij zijn inspanningsblokken af. Wouter had de laatste maand al flink wat getraind. Zijn vetpercentage is amper 8% en hij trapt 405 Watt. Amai...
Dan was het mijn beurt. Mijn fiets werd op het meettoestel gezet en het zweet kwam al op. Ik keek even rond in de zaal en zag de ene na de andere topatleet passeren.
Pieter Timmers, Thomas Van Der Plaetsen, Koen Naert, ...  vader Borlée...  ik pepte mezelf op en begon de pedalen rond te draaien. De test verliep op een andere manier dan ik gewend was. Na elke blok moest ik de benen stil houden en daarna pas opnieuw beginnen als het melkzuur voldoende gedaald was. Na 5 blokken werd de wattage voor de laatste keer opgetrokken. Ik kon 3' aan 350 watt fietsen. Na 1u10 minuten zat de test erop. Ik was niet tevreden met het resultaat, al is dit wel goed voor de motivatie. Matthias gaf ons onmiddellijk professionele feedback. Wouter en ik kunnen elkaar perfect aanvullen want onze waarden zijn gelijklopend. (toch een geruststelling) De komende maanden mogen we samen trainen. Uit de test kon Matthias veel details vertellen. Zo kunnen we uitrekenen hoelang we aan welke intensiteit kunnen rijden zonder uitgeput de finish te halen en met reserve de volgende dag te starten. Allemaal stof om ons de komende periode mee bezig te houden.

Ik kan jullie niks opleggen, maar wil je meer vooruitgang boeken in je favoriete sport, laat je dan zeker eens testen. Bij Pulso kan je ook terecht als je loper of zwemmer bent. Want meten is meer weten é.
Nu we beide weten waar we staan, kan het specifiek trainen starten. 'Get used to the saddle' is het motto. De lange rustige ritten staan op het programma ondertussen. Hopelijk staan de weergoden aan onze kant in november en december. Als er lezers zijn die ons willen vergezellen, dan zijn jullie zeker welkom! Geen paniek, de snelheid zal laag liggen de komende maanden. De duur echter wat hoger dan ik gewend ben.

JUST DO IT !!!!!


sponsored by Archi-Co, 2Rebuild and Dhooghe Beachcleaners.

Hoofdsponsors...

Als er over kinderen gepraat wordt, dan hoor ik steeds vaker de zin; ' Toen wij klein waren dan...'
Ikzelf betrap me er ook vaak op.
Toen ik klein was, dan woonde ik in Zonnebeke. Ik liep er lagere school in de plaatselijke jongensschool. Dat bestond toen nog. Een basisschool met enkel jongens. Ik passeer er nog dikwijls als ik ga trainen in de Westhoek. Ondertussen heet de school GBS De Zonnebloem.
Ik woonde in een nieuwe wijk, de Voerman. Net naast het Boudewijnpark, waar mijn ouders eerst woonden. Er stonden nog niet veel huizen. Schuin voor ons woonde Xavier. Hij was 1 jaar ouder dan ik. Afspreken deden we dan nog door in de straat voor de deur heen en terug met de fiets te rijden, hopend dat hij zou merken dat ik buiten mocht spelen.
Buitenspelen, het belangrijkste van de dag toen.
Op het einde van de wijk was er het 'pleinschke'. Een stuk grond met gras bezaaid, wandelpad errond, enkele banken en wat bomen. Daar lag de heilige grond voor de verschillende voetbalmatchen die we daar hebben gespeeld. Tot het donker werd, scoorden we prachtige wereldgoals tussen 2 pas geplante bomen. Nu spelen ze FiFa op de Playstation...
Elk jaar, de periode eind juni, was het onze go-car die voor speeltijd zorgde. De 24u Rally van Ieper, zo noemde het nog, passeerde 2 straten verder. Overdag reden we met onze go-car onze eigen KP. We deden het rubber van de plastieken wielen en we driften op het wandelpad de snelste tijden. Ik kon vlug met de auto rijden, waarschijnlijk heb ik daar leren sturen...
Nu spelen ze Fast and Furious of Asphalt 8 op de iPad...
Daarna speelden we Roland Garros en ging het verder met de Tour de France. Kilometers heb ik tegen de chrono gereden. Braakliggende stukken grond dienden als bmx-parcours. Tot het donker werd. Onze moeders moesten hun keel smeren na het meermaals roepen dat we naar binnen moesten.

Maar wij verhuisden naar Jabbeke en Xavier zag ik nog zelden.
Pas jaren later kwam ik hem terug tegen. Onlangs via Facebook werden we opnieuw vrienden. Net zoals onze kinderen nu heel veel (online)vrienden hebben...

Xavier heeft ondertussen zijn eigen zaak.
Zo kom ik tot onze nieuwe sponsors.
Vroeger droomde ik er elk jaar van om ooit aan de start te staan van de Tour de France. Nu zal Xavier me helpen om aan de start te staan van de 'Tour' voor mountainbikers.
Hij is onze hoofdsponsor samen met zijn collega Rudi Van Thienen.
Archi-co.be is een architecturaal tekenbureau. Dit zowel voor particulieren als professionals. Bekijk zeker eens hun website, www.archi-co.be. Hun referenties zijn echt wel de moeite. Hij werkt samen met Rudi van 2Rebuild.be, daar kan je terecht voor BIM consultancy, modeling en clash controle. Ook op www.2rebuild.be  merk je onmiddellijk de professionele aanpak van beide.
Ze staan in voor het uitwerken van verkoopplannen, meetstaten, bestek, bouwaanvragen en uitvoeringsdossiers. Je kan er ook terecht voor 3D visualisaties. Je loopt dan virtueel binnen in je nieuwe woning zonder dat er al een steen is gelegd. Hun vlotte en correcte manier van samenwerken valt mij direct op. In deze tijden een groot pluspunt als je plannen hebt om te bouwen!

Ik ben er zeker van dat ik tijdens een etappe van de Cape Epic zal terugdenken aan onze leuke tijd die we hadden tijdens het fietsen in de straat.
Ik wil dan ook Xavier en Rudi bedanken voor het vertrouwen dat ze in ons hebben.

Deze week is een rustige trainingsweek met nog enkele sponsorafspraken op de agenda. Hopelijk kan ik jullie de komende dagen nog meer vertellen hierover.
Zondag 28 oktober ben ik aanwezig op de grote sportbeurs Will te Kortrijk Expo.
Will is the event to improve your sports performance.

Met wie ik daar zal samenwerken is nieuws voor de volgende post!
Ik kan je al verklappen dat ik daar een nieuwe lactaattest zal afleggen.

greetz


sponsored by Archi-co, 2 Rebuild and Dhooghe Beachcleaners.

De Roc, dag 2,3 en 4...

Het zal moeilijk worden om de afgelopen dagen in de Roc, neer te schrijven in deze post.
Alle artikels en verslagen die verschijnen op sociale media vertellen oa;

Roc D'Azur verzuipt net niet...
Modder happen in de Roc...
Danteske Roc Marathon...
Rustig kabbelende beekjes werden bergrivieren aan de Côte D'Azur...

Op vrijdag kregen we dan toch groen licht om te starten aan de zwaarste rit van de Roc Trophy. De Marathon, 85 km met alle mythische plekken van de Roc erin. Le Fournel, de paden rond Roquebrune, Col de Valdingarde, Car Brûlé, Chemin des douaniers...
Alles werd door de verschrikkelijke weersomstandigheden van de afgelopen dagen hervormd tot modderpaden, moerassen, grote vijvers, beken met stroming, glijbanen... en daar moesten we dus door met de mtb. Er waren zelfs doden gevallen in de streek...
Ik was naar de Roc gekomen om een aantal zaken te testen met het oog op de Cape Epic 2019.

Daar sta je dan, met je schoenen in de modder in het zuiden van Frankrijk, met een parcours voor u die helemaal met niks te vergelijken valt. Dit seizoen stond ik 14 keer aan de start van een mtb wedstrijd, maar deze ging een specialeke worden.
Bart P. en ik hadden maar 1 doel: uitrijden en genieten van het biken.
Na 50 meter reden we door de eerste ondergelopen grasstrook... stinkend, vies en kletsnat. Leve de Roc 2019.
Amper 15 km verder was het bijna afgelopen voor mij... valpartij nr.1.........   hoe, wat, waar, gelukkig kan ik het je eens vertellen als je dat wil. De toon was gezet bleek achteraf.
Ik kan je nog vertellen dat het niet bij die ene valpartij bleef, ik denk dat ik afklop op een zestal over de drie dagen. Geen enkel lichaamsdeel vertoont geen schade. Voorlopig enkel schaafwonden, diepe sneden en blauwe plekken of verstuikingen. Hopelijk komt er niets meer bij.
De test die ik voor ogen had kreeg dus een andere invulling. Mijn laatste valpartij op zondag was een harde. Zo hard zelfs dat ik even vreesde voor mijn deelname aan de Cape Epic... de tranen kwamen op, maar dankzij mijn vriend Bart zette ik door.
We reden als warriors!!!!        De mentale weerbaarheid werd getest.

Nu sportief.
Er stonden 315 bikers aan de start van de Trophy. Slechts 159 reden de wedstrijd uit.
Bart en ik werden 89 en 90 in het algemeen klassement. Ik werd 35e in mijn categorie maar veel straffer is de prestatie van Rigobarto (zoals we hem noemen), hij werd 15e bij de Masters 3.
Ik ben trots dat we dit samen hebben gefikst.
En zoals Sagan in zijn boek omschrijft, in een peloton heeft elke renner zijn verhaal. Iedereen ervaart de race op zijn eigen straffe manier.
Bart en ik hebben in ieder geval een straf verhaal te vertellen.

En het zal niet het laatste worden!




sponsored by Dhooghe Beachcleaners

De Roc, le départ...

Roc D'Azur    Fréjus     Roc Trophy

Als je een planning maakt voor een wedstrijd die nog enkele maanden verwijderd is, heb ik ondertussen geleerd dat 'korte termijn doelen' stellen daarbij belangrijk is.
Eén daarvan is de Roc Trophy.

Voor de derde keer trek ik in oktober naar de Côte D'Azur. Ik zal er starten in de Roc Trophy.
Een vierdaagse mtb-wedstrijd in een prachtige streek. De Roc is eigenlijk het grootste mtb-event in Europa. Je kan er elke dag aan verschillende wedstrijden of toertochten deelnemen. Daarnaast is er ook een outdoor fietsbeurs. Ook niet te vergeten, het mooie weer nog in het Zuiden.

Dit jaar trekken we met 7 vrienden naar Fréjus. Eentje kan er niet mee, maar we zullen hem wel een paar keer horen denk ik. In ons hart is hij erbij!

Deze ochtend waren Bart P. en ik klaar voor de eerste dag. De andere bikers van de Squadra moesten iets later starten voor hun Roc Masters.
Gisterenavond gingen de hemelsluizen hier helemaal open, onweer met alles erop er eraan. Maar dat het zo'n noodweer ging zijn hadden we niet verwacht.
Zonder te weten wat er afgelopen nacht allemaal gebeurd was, reden Bart en ik naar de start. Nog donker en elkaar aan het oppeppen, niks vermoedend, hoorden we plots een claxon ...   Kurt en Wim waren ons gevolgd met het busje en kwamen ons vertellen dat alles geannuleerd was...

Nog nooit gebeurd, maar enkele minuten later werd het duidelijk. Een ponton over de plaatselijke rivier was volledig vernield, stroomkabels lagen op de straat, bomen waren omgevallen, auto's waren meegesleurd door overstroomde beken,  ....    echt noodweer dus. Maanden heeft het niet geregend en net nu ...

Je kan alles op voorhand plannen, maar toch blijven er factoren over waar je geen controle kan over hebben. Tis wat het is...
Hopelijk kunnen we morgen starten, direct de zwaarste rit, de Roc Marathon. 85 km
Daarom dat we straks toch even zullen trainen op wat er overblijft van het parcours. De beurs zal veel bezoekers zien vandaag, ook wij zullen straks even smullen van al dat lekkers...
Misschien het ideale moment om ons 'Epic Team' voor te stellen en sponsors te overtuigen om ons te ondersteunen. Na de Roc kan ik jullie alvast enkele nieuwe sponsors voorstellen!!!!!

Ondertussen verzamelen de Westvlaamse bikers hier in ons huisje en is de annulatie het gespreksonderwerp....

Allez, nous verrons...



Sponsored by Dhooghe Beachcleaners.

Do you have what it takes?

Do you have what it takes...

Deze titel staat bovenaan de mail die ik van de organisatie kreeg.
Het parcours van de 16e Absa Cape Epic 2019 werd gisteren bekend gemaakt. Wouter en ik hadden een mail ontvangen met de uitnodiging hiervoor. We waren niet afgezakt naar Kaapstad... precies of dat een optie was...even een diner meepikken en terug vliegen, haha.
We konden de voorstelling van het parcours volgen via live-streaming. Dat deed ik wel e.
Spannend, dat was het wel, alles komt zo opnieuw een stapje dichter. De movie van het parcours, met een korte samenvatting van de trails, kan je via deze link bekijken... moet je zeker eens doen.

https://youtu.be/Zrx8ElB-73g           (2019 Absa Cape Epic Route Reveal)

Neem even je tijd, dan weet je al iets meer over de Absa Cape Epic, tenzij je er alles van weet natuurlijk. Wedden dat je dan ook kijkt, want dit is echt waar mountainbiken om gaat. Ikzelf heb het filmke al ...keer bekeken. Raad eens?

Voortdurend spookt de titel door mijn hoofd. DO YOU HAVE WHAT IT TAKES?
Een beetje twijfel, eeuuhh, mmm, nee niet echt twijfelen, maar eerder mezelf afvragen wat ik de komende maanden kan doen om er klaar voor te zijn. Kan ik daar helemaal klaar voor zijn? ...enz.
De titels van de 'stages' spreken voor zich.
In totaal 625 km in 8 dagen. En olalalala, 16 650 hoogtemeters.

Kort samengevat, veeeel klimmen dus, heeeel veeel. Wie zich geroepen voelt om ne keer mee te gaan op training deze winter, klimtraining, laat het weten aub. Met 2 is het altijd leuker nietwaar.
Ondertussen is de maand september bijna voorbij. Op de teller staan 1.196.30 km fietsen, goed voor 52 uur en 32 minuten op het zadel zitten. Ik deed deze maand 6.931 hoogtemeters...
Nu lezen jullie even snel terug en merken jullie op dat ik er op de Cape Epic bijna 10.000 meer doe in 8 dagen.
JA.

Do i have what it takes?


sponsored by DHooghe Beachcleaners.

sponsors...1

sponsors...

de afgelopen weken zijn Wouter en ikzelf bezig met onszelf voor te stellen bij mogelijke sponsors.
Beiden hebben we een lijstje met vooral mensen op die we persoonlijk kennen. De eerste stap is zo gemakkelijker gezet, want privé-sponsors zoeken om ons te steunen in ons avontuur zal geen gemakkelijke opdracht worden.
We kunnen er ook voor kiezen om alles zelf te bekostigen, maar elke steun die we kunnen vinden is altijd welkom volgens mij. Om jullie een idee te geven, de entry-fee om ons als duo in te schrijven kost USD 6.222,28. In euro's een slordige € 5.364...
De komende weken zal ik dus af en toe, dat hopen we toch, een nieuwe sponsor aan jullie voorstellen,
want je komt er niet zomaar in Capetown.

Op de dag dat ik met zekerheid wist dat we een team gingen vormen (17 augustus), hadden we
's avonds een Squadra feestje. Deze keer bij onze kapitein van de ploeg. We hadden wat te vieren, eigenlijk al het ganse seizoen. De sfeer in onze Squadra is fantastisch.
Ik wist niet of ik het hen zou vertellen. De aandacht moest bij het feestvierende koppel blijven.
De toon was onmiddellijk gezet. Mooi weer, alles piekfijn in orde, gezellig, alle gasten enthousiast, lekker eten... Na K&K quiz werd spontaan gedanst. Dat tot we naar huis vertrokken... Er werd gelachen, gezongen, optredens... de rest verklap ik jullie niet. Het werd een onvergetelijke avond.
Plots vond ik het moment gekomen. Aan tafel tikte ik tegen mijn glas en vertelde ik mijn komende avontuur.

Na 5 minuten uitleg keek Wim me aan en zei luidop; 'Nino, ik ben je eerste sponsor, voila! Ik kijk voor jullie kledij! Bioracer, alles wat je nodig hebt! Wuk peis je? '
Ik moest niet nadenken, ik stak mijn hand uit en kreeg een stevige handdruk terug. We hadden onze eerste deal! Super, niet verwacht, ook niet gevraagd, gewoon spontaan! Machtig.

En eerlijk gezegd, we kunnen niet starten als we geen kledij hebben. Dus een heel belangrijke deal was binnen.
Zo, uit het niets. Ik was even van mijn melk, echt. Dit deed deugd.
Ik nam mijn ipad. Zocht 'Shakira- This is Africa' op, stond recht op de bank en we dansten samen de ganse avond, eeeuhhhh... nacht door.

Graag stel ik dan ook met trots onze eerste sponsor voor. Een aandachtige lezer zal gezien hebben dat onderaan mijn post steeds DHooghe Beachcleaners stond.
Wim D'Hooghe runt samen met zijn broer Hans, beiden fervente fietsers (lees heel goeie fietsers), het familiebedrijf DHooghe Beachcleaners te Moorslede. Er worden machines gebouwd die de stranden terug proper maken. Niet alleen aan de Belgische Kust, maar over de ganse wereld rijden dergelijke machines rond. Het kan dus goed zijn dat je deze zomer op een mooi proper strand lag te zonnen die de nacht ervoor werd opgekuist door een van zijn machines. Check even hun website om een idee te hebben van de omvang van dergelijke machines. Zelf heb ik deze machines van dichtbij gezien in de atelier. Van de Junior tot de Matador. Best een sterk staaltje techniek.
http://www.beachcleaners.net/

Vandaag kreeg ik uit de handen van Wim onze eerste DHooghe Beachcleaners wielertrui. De beste kwaliteit via Bioracer, speedwear. De komende maanden komen hier zeker nog namen bij op de trui.
Hoe het design er zal uitzien, hou ik nog even geheim. Tot op de persvoorstelling.
Als jullie suggesties hebben, stuur ze zeker door!!! Willen jullie bv. een touch of PH.SDG erbij, welke kleur...   alles is nog mogelijk!

Langs deze weg wil ik dan DHooghe Beachcleaners bedanken voor het vertrouwen. Want je kan nog zo goed getraind hebben, als het tussen je oren niet goed zit, geraak je geen meter vooruit.

Sport ze en tot binnenkort!

Sponsored by DHooghe Beachcleaners.

Godfried van Bouillon

4 uur...
Het nieuws van zondag 9 september...

Ik duw de radiowekker uit. Het is tijd om me klaar te maken voor de Grand Raid Godefroy.
Over exact 30 minuten komt Wouter me oppikken. Vandaag dus een blind date op de mtb...
Ik geniet nog na van de spannende wedstrijden op RedBull TV op zaterdag. De wereldkampioenschappen mtb in Zwitserland... duizenden toeschouwers, prachtig parcours en met 2 mooie winnaars. Dat Nino Schurter wint bij de mannen is natuurlijk geweldig. Al jaren ben ik grote fan. Sinds zijn optreden bij de U23 categorie volg ik hem. Bij de dames een nieuwe naam, Kate Courtney, winnares van de Cape Epic 2018,  samen met Langvad A.
Volgend jaar sta ik dus in Kaapstad aan de start met de beide wereldkampioenen XCO Mtb.
Hoe cool zal dat niet zijn!!!!     

We vertrekken stipt richting Bouillon. Een autorit van ongeveer 2 u.40. Het vroege uur zorgt er mede voor dat de eerste gesprekken langzaam op gang komen. Bij iemand in de auto zitten die je amper kent is niet evident. Maar we zitten op dezelfde golflengte en delen dezelfde passie. Dan valt er altijd wel iets te vertellen. Exact 7 jaar geleden was dit mijn eerste marathon mtb. Toen onderweg voor de eerste keer met Kurt en Lode. Iemand zei me onlangs; 'Toeval bestaat niet' ...
Bij aankomst zakt de temperatuur naar 7 graden. Maar de zon komt al piepen over de stad. We zullen ons wel kunnen opwarmen aan het parcours.
We halen ons startnummer op en staan beide in de eerste box. Heel wat West-Vlamingen aan de start.
Zowel Wouter als ik stellen elkaar voor bij vrienden. 'Is dit je maat voor den Epic?' en 'Amai, succes é gasten' zijn de meest uitgesproken zinnen dit halfuur.

8u.30, het startschot wordt gegeven en we vertrekken voor een rit van 90 km. De vorige jaren stond ik hier voor de 70 km, vanaf de eerste meters volle bak om telkens net naast het podium te vallen bij de Masters 1. Alsof niemand denkt aan wat nog komen zal, zijn de eerste kilometers verre van rustig te noemen. De eerste klim zorgt direct voor verbrokkeling. Wouter neemt het commando van een 10-tal bikers. 'Wat een klimgeit' schiet door mijn gedachten. Ik schuif rustig op en sluit achteraan bij het groepje aan. Ik hou mijn hartslag goed in het oog en spaar zoveel mogelijk mijn krachten. Dit wordt nog een kruistocht, wel 1 met de juiste intentie tussen moedige pedaalridders.
Ik kom na 45 min. een eerste keer naar voor in het groepje. Een zalig technisch stukje in een bos doet me even mijn tactiek vergeten.
Safe, Wisely en Smooth. Deze SWS-tactiek zal belangrijk worden de komende maanden.
Aan de 2e bevoorrading moet Wouter even bijtanken. Ik neem snel wat vast voedsel mee. We zitten even alleen nu, het groepje reed door. Wouter neemt opnieuw het commando en doet dat met verve. Hij klimt nog steeds soepel en dalen doet hij uitstekend. Ik laat telkens wat ruimte in de afdalingen want ik neem net iets minder risico en laat mijn fully het werk doen. Een fully is trouwens een mtb met zowel vooraan als achteraan een vering.
Halfweg rijden we een gemiddelde van 20 km/uur. Niemand rijdt ons nog voorbij en we halen af en toe nog iemand in. Ik blijf verder op hartslag rijden en we vormen opnieuw een groepje van een 5-tal bikers. Ik neem de leiding en blijkbaar heeft niemand daar problemen mee. Ze blijven allemaal netjes achter mij. Ik rij ondertussen de technische stukken met een grote smile want wat is nu leuker dan over deze prachtige paden rijden op zondagmorgen?
Van de 90 km is bijna 80 km offroad. Een ongelooflijk mooie rit. Er komt maar geen einde aan de prachtige bossen. We zien de Semois opduiken en dan weten we dat de finish er bijna aankomt.
Na 5u.17 minuten bereiken we samen de finish. We eindigen in de top-35 algemeen. Wouter 11e Master 2 en ikzelf 16e Master 1.
Een stevige prestatie en een eerste goede test. Geen valpartijen, geen mechanische pech en geen fysieke problemen. Hopelijk een voorteken!!!
Tevreden en voldaan keren we terug naar Roeselare. De motivatie is er en het zelfvertrouwen heeft een extra duwtje gekregen.
De volgende wedstrijd in oktober zal 4 dagen duren en zal de afsluiter zijn van het seizoen.
Roc d'Azur, nous arrivons!



sponsored by DHooghe Beachcleaners

voorbereiding...

De voorbereiding...

de afgelopen weken stond alles al in het teken van...

de school voorbereiden op de komst van alle leerlingen,
lessen voorbereiden want ik heb ook een LO-opdracht dit schooljaar...
de kids voorbereiden op het nieuwe schooljaar...
de bike voorbereiden op de komende woon-werk ritten...

en voorbereiden voor de Cape Epic 2019. De mentale start voor mij is vandaag op 3 september 2018.
Maar niet alleen mentaal maar ook fysiek.
De komende maanden zullen er anders uitzien dan eerst gepland. Maar de mensen die mij al een beetje kennen weten dat ik structuur/planning belangrijk vind en ik mij niet onvoorbereid in iets gooi...

Vandaag stond mijn eerste trainingsrit 'Cape Epic' op de planning. Rustige duurtraining langs het kanaal. Vlak en rustig jaagpad, souplesse met lichte versnelling.
Ik heb de maandag vanaf 13u.15 tijd om te trainen. Maar vandaag heb ik exact 2u. en 6 minuten de tijd. Want dan moet ik aan de school staan en naar de logo rijden. Ik stap mijn Scott Scale (met strandbanden) op. Ik heb zin in een symbolische eerste 'Cape Epic' rit. Plan gewijzigd, ik rij richting de Westhoek.
Het is er rustig, licht glooiend en mooi. Hier staan er nog mensen vredig goeiedag te knikken aan de voordeur, ligt de kat poeslief in de graskant en schrikken de koeien als je luid 'boe' roept. Ik passeer de Flanders Fields, moet me af toe intoomen en keer terug langs Zonnebeke. Ik moet er altijd terugdenken aan mijn kinderjaren. Langs de achterkant van de plaatselijke begraafplaats groet ik Pepé, klein Meméétje en groot Meméétje. Ik hoor hen al zeggen, ' Bartje, ge moet olik opletten daj nietn tegenkomt é hunter in den Afriek'. Waarschijnlijk heb ik een deel van die voorzichtigheid meegekregen door hen. Ik bereid me altijd voor op wat komen zal. Vandaag dus 2u.50 op de Garmin. Nog niet veel maar het is een start. Straks nog langs voor de eerste keer bij de sportdokter.
Zondag start ik in de Grand Raid Godefroy te Bouillon, niet zoals andere jaren, knallen voor een top10 plaats op de korte afstand, maar ik rij de 90 km marathon met mijn Epic teammie! Een eerste avontuur!

Sponsored bij DHooghe Beachcleaners.

Hoe kom je erbij...

Hoe kom ik erbij...

Mijn deelname aan de Absa Cape Epic was helemaal niet gepland.
Elk jaar volg ik wel de wedstrijd, spreken we over het wedstrijdverloop onder vrienden en droom je bij het slapen gaan om ooit eens deze wedstrijd te rijden tussen al mijn idolen.

Op 6 augustus 2018 werd ik door Lucas van onze Squadra getagd in een Facebook bericht van een Brugse fietswinkel. Daar stond op ‘Share this post amonght your hardcore MTB friends and make someone very very happy’. Wat Lucas dus deed.... waarom hij aan mij dacht... een raadsel.

Zonder nadenken stuurde ik mijn interesse in deze wedstrijd via mail. ‘Ik win toch nooit iets was mijn gedachte’. Even later kreeg ik bericht dat het loterij ticket voor de Absa Cape Epic 2019 voor mij was...    eeeeeuuuuhhhh en nu?
Je moet weten dat een deelname bemachtigen voor de Cape Epic overeenkomt met Euromillions winnen, in mijn geval toch. Eigenlijk, misschien had ik wel beter meegedaan met Euromillions...

Ik zette evensnel een bericht in onze PH.SDG whatsapp groep. Wie wil met mij mee?
Evensnel kreeg ik antwoord ‘je bent opgelicht Nino! ‘.
Nee boys... dit is ECHT waar.  
PH.SDG is trouwens de naam van ons team. 9 kanjers van bikers/renners vormen samen een Cycling Club. Onze eigen gepersonaliseerde outfit is stilaan gekend in de mtb-wereld.
Pedal Harder - Squadra Di Gara is het dus volledig. Naast fietsers zijn het allemaal kanjers van vrienden geworden!!.. . Er is er 1 die stiekem hoopt mee te kunnen maar helaas kan Bart niet mee op advies van zijn cardioloog. We hebben elkaar beloofd ooit een andere meerdaagse in team te rijden. Bart mag geen zware inspanningen doen in warme temperaturen.

Maar wie gaat dan mee?
Stilaan blijft er niemand meer over van bikers die ik ken. Allen wensen ze me veel succes maar als ik niemand vind, dan ga ik niet....
Op bezoek in de fietswinkel Vegabike te Tielt, vraag ik of zij misschien iemand kennen die dit avontuur kan en wil aangaan. ‘s Avonds krijg ik een mail met daarop een naam en telefoonnummer.
Ik bel en vraag Wouter of hij interesse heeft in de Cape Epic. Aan de andere kant van de telefoon hoor ik ‘eeeuuuhhhh, ik ben op vakantie, mag ik daar even over nadenken, eeeeuuuhhh, ik zeg niet nee’. Lang heeft Wouter er niet over nagedacht, enkele dagen later vormen we een team.
Zonder elkaar te kennen trekken we dus samen op avontuur. We zullen het beste van onszelf moeten geven, altijd op elkaar moeten kunnen rekenen en samen moeilijke momenten beleven, maar ik ben ervan overtuigd dat we samen een fantastische tijd zullen hebben daar in Zuid-Afrika.
Op het Benelux Kampioenschap MTB op de Kluisberg op 19 augustus ontmoeten we elkaar voor het eerst. De start van een nieuwe vriendschap!

Wouter Peeters en Bart Goudeseune from Belgium!  Hoe zal dat klinken daar op het startpodium?




Sponsored by DHooghe Beachcleaners.

Nog 200 dagen...

Nog 200 dagen...

dan sta ik aan de start van de Absa Cape Epic 2019.

Voor de lezers die nog niet weten waarover dit gaat, hier een korte uitleg.
De Absa Cape Epic 2019 is een meerdaagse mountainbikewedstrijd in Zuid-Afrika. Deze gaat door van 17 maart tot 24 maart 2019 in de buurt van Kaapstad.
Elk jaar staan hier professionele mountainbikers aan de start, samen met amateurs. Elke etappe moet in duo afgelegd worden. Om de finish te halen moet elk team samen blijven tot aan het einde. De afstanden liggen elke dag tussen de 80 km en 140 km. In totaal doen 600 teams mee.

Bart Brentjens, de eerste Olympische kampioen XCO MTB en winnaar van de Cape Epic omschrijft de Cape Epic als de 'Tour de France' voor mountainbikers...

In het verleden werd deze wedstrijd al gewonnen door oa. Sally Bigham, Esther Süss, Ariane Lüthi en Annika Langvad bij de dames en bij de mannen door Roel Paulissen, Bart Brentjens, Christoph Sauser, Jakob Fuglsang, Burry Stander, Jaroslav Kulhavy, Karl Platt en Nino Schurter!

Sinds 2004 hebben dus de allergrootsten in de mtb-wereld deze wedstrijd betwist.

In maart 2019 vlieg ik er dus naartoe om mijn grootste fietsavontuur in mijn leven mee te maken...
De komende dagen, weken en maanden zal ik hier 'my road 2 the Cape Epic 2019' vertellen. 
Ik hoop dat het jullie boeit. Op een dag krijgen jullie ook een kans om een droom in vervulling te laten gaan en denken jullie misschien even terug aan mijn exploot...
want 'de hemel is hier op aarde' mensen... zei iemand onlangs tegen mij!!


Wil je me de komende periode steunen of heb je een vraag, stuur me zeker een bericht!!!



sponsored by DHooghe Beachcleaners.