Alle artikels en verslagen die verschijnen op sociale media vertellen oa;
Roc D'Azur verzuipt net niet...
Modder happen in de Roc...
Danteske Roc Marathon...
Rustig kabbelende beekjes werden bergrivieren aan de Côte D'Azur...
Op vrijdag kregen we dan toch groen licht om te starten aan de zwaarste rit van de Roc Trophy. De Marathon, 85 km met alle mythische plekken van de Roc erin. Le Fournel, de paden rond Roquebrune, Col de Valdingarde, Car Brûlé, Chemin des douaniers...
Alles werd door de verschrikkelijke weersomstandigheden van de afgelopen dagen hervormd tot modderpaden, moerassen, grote vijvers, beken met stroming, glijbanen... en daar moesten we dus door met de mtb. Er waren zelfs doden gevallen in de streek...
Ik was naar de Roc gekomen om een aantal zaken te testen met het oog op de Cape Epic 2019.
Daar sta je dan, met je schoenen in de modder in het zuiden van Frankrijk, met een parcours voor u die helemaal met niks te vergelijken valt. Dit seizoen stond ik 14 keer aan de start van een mtb wedstrijd, maar deze ging een specialeke worden.
Bart P. en ik hadden maar 1 doel: uitrijden en genieten van het biken.
Na 50 meter reden we door de eerste ondergelopen grasstrook... stinkend, vies en kletsnat. Leve de Roc 2019.
Amper 15 km verder was het bijna afgelopen voor mij... valpartij nr.1......... hoe, wat, waar, gelukkig kan ik het je eens vertellen als je dat wil. De toon was gezet bleek achteraf.
Ik kan je nog vertellen dat het niet bij die ene valpartij bleef, ik denk dat ik afklop op een zestal over de drie dagen. Geen enkel lichaamsdeel vertoont geen schade. Voorlopig enkel schaafwonden, diepe sneden en blauwe plekken of verstuikingen. Hopelijk komt er niets meer bij.
De test die ik voor ogen had kreeg dus een andere invulling. Mijn laatste valpartij op zondag was een harde. Zo hard zelfs dat ik even vreesde voor mijn deelname aan de Cape Epic... de tranen kwamen op, maar dankzij mijn vriend Bart zette ik door.
We reden als warriors!!!! De mentale weerbaarheid werd getest.
Nu sportief.
Er stonden 315 bikers aan de start van de Trophy. Slechts 159 reden de wedstrijd uit.
Bart en ik werden 89 en 90 in het algemeen klassement. Ik werd 35e in mijn categorie maar veel straffer is de prestatie van Rigobarto (zoals we hem noemen), hij werd 15e bij de Masters 3.
Ik ben trots dat we dit samen hebben gefikst.
En zoals Sagan in zijn boek omschrijft, in een peloton heeft elke renner zijn verhaal. Iedereen ervaart de race op zijn eigen straffe manier.
Bart en ik hebben in ieder geval een straf verhaal te vertellen.
En het zal niet het laatste worden!
sponsored by Dhooghe Beachcleaners
Geen opmerkingen:
Een reactie posten