Do you have what it takes?

Do you have what it takes...

Deze titel staat bovenaan de mail die ik van de organisatie kreeg.
Het parcours van de 16e Absa Cape Epic 2019 werd gisteren bekend gemaakt. Wouter en ik hadden een mail ontvangen met de uitnodiging hiervoor. We waren niet afgezakt naar Kaapstad... precies of dat een optie was...even een diner meepikken en terug vliegen, haha.
We konden de voorstelling van het parcours volgen via live-streaming. Dat deed ik wel e.
Spannend, dat was het wel, alles komt zo opnieuw een stapje dichter. De movie van het parcours, met een korte samenvatting van de trails, kan je via deze link bekijken... moet je zeker eens doen.

https://youtu.be/Zrx8ElB-73g           (2019 Absa Cape Epic Route Reveal)

Neem even je tijd, dan weet je al iets meer over de Absa Cape Epic, tenzij je er alles van weet natuurlijk. Wedden dat je dan ook kijkt, want dit is echt waar mountainbiken om gaat. Ikzelf heb het filmke al ...keer bekeken. Raad eens?

Voortdurend spookt de titel door mijn hoofd. DO YOU HAVE WHAT IT TAKES?
Een beetje twijfel, eeuuhh, mmm, nee niet echt twijfelen, maar eerder mezelf afvragen wat ik de komende maanden kan doen om er klaar voor te zijn. Kan ik daar helemaal klaar voor zijn? ...enz.
De titels van de 'stages' spreken voor zich.
In totaal 625 km in 8 dagen. En olalalala, 16 650 hoogtemeters.

Kort samengevat, veeeel klimmen dus, heeeel veeel. Wie zich geroepen voelt om ne keer mee te gaan op training deze winter, klimtraining, laat het weten aub. Met 2 is het altijd leuker nietwaar.
Ondertussen is de maand september bijna voorbij. Op de teller staan 1.196.30 km fietsen, goed voor 52 uur en 32 minuten op het zadel zitten. Ik deed deze maand 6.931 hoogtemeters...
Nu lezen jullie even snel terug en merken jullie op dat ik er op de Cape Epic bijna 10.000 meer doe in 8 dagen.
JA.

Do i have what it takes?


sponsored by DHooghe Beachcleaners.

sponsors...1

sponsors...

de afgelopen weken zijn Wouter en ikzelf bezig met onszelf voor te stellen bij mogelijke sponsors.
Beiden hebben we een lijstje met vooral mensen op die we persoonlijk kennen. De eerste stap is zo gemakkelijker gezet, want privé-sponsors zoeken om ons te steunen in ons avontuur zal geen gemakkelijke opdracht worden.
We kunnen er ook voor kiezen om alles zelf te bekostigen, maar elke steun die we kunnen vinden is altijd welkom volgens mij. Om jullie een idee te geven, de entry-fee om ons als duo in te schrijven kost USD 6.222,28. In euro's een slordige € 5.364...
De komende weken zal ik dus af en toe, dat hopen we toch, een nieuwe sponsor aan jullie voorstellen,
want je komt er niet zomaar in Capetown.

Op de dag dat ik met zekerheid wist dat we een team gingen vormen (17 augustus), hadden we
's avonds een Squadra feestje. Deze keer bij onze kapitein van de ploeg. We hadden wat te vieren, eigenlijk al het ganse seizoen. De sfeer in onze Squadra is fantastisch.
Ik wist niet of ik het hen zou vertellen. De aandacht moest bij het feestvierende koppel blijven.
De toon was onmiddellijk gezet. Mooi weer, alles piekfijn in orde, gezellig, alle gasten enthousiast, lekker eten... Na K&K quiz werd spontaan gedanst. Dat tot we naar huis vertrokken... Er werd gelachen, gezongen, optredens... de rest verklap ik jullie niet. Het werd een onvergetelijke avond.
Plots vond ik het moment gekomen. Aan tafel tikte ik tegen mijn glas en vertelde ik mijn komende avontuur.

Na 5 minuten uitleg keek Wim me aan en zei luidop; 'Nino, ik ben je eerste sponsor, voila! Ik kijk voor jullie kledij! Bioracer, alles wat je nodig hebt! Wuk peis je? '
Ik moest niet nadenken, ik stak mijn hand uit en kreeg een stevige handdruk terug. We hadden onze eerste deal! Super, niet verwacht, ook niet gevraagd, gewoon spontaan! Machtig.

En eerlijk gezegd, we kunnen niet starten als we geen kledij hebben. Dus een heel belangrijke deal was binnen.
Zo, uit het niets. Ik was even van mijn melk, echt. Dit deed deugd.
Ik nam mijn ipad. Zocht 'Shakira- This is Africa' op, stond recht op de bank en we dansten samen de ganse avond, eeeuhhhh... nacht door.

Graag stel ik dan ook met trots onze eerste sponsor voor. Een aandachtige lezer zal gezien hebben dat onderaan mijn post steeds DHooghe Beachcleaners stond.
Wim D'Hooghe runt samen met zijn broer Hans, beiden fervente fietsers (lees heel goeie fietsers), het familiebedrijf DHooghe Beachcleaners te Moorslede. Er worden machines gebouwd die de stranden terug proper maken. Niet alleen aan de Belgische Kust, maar over de ganse wereld rijden dergelijke machines rond. Het kan dus goed zijn dat je deze zomer op een mooi proper strand lag te zonnen die de nacht ervoor werd opgekuist door een van zijn machines. Check even hun website om een idee te hebben van de omvang van dergelijke machines. Zelf heb ik deze machines van dichtbij gezien in de atelier. Van de Junior tot de Matador. Best een sterk staaltje techniek.
http://www.beachcleaners.net/

Vandaag kreeg ik uit de handen van Wim onze eerste DHooghe Beachcleaners wielertrui. De beste kwaliteit via Bioracer, speedwear. De komende maanden komen hier zeker nog namen bij op de trui.
Hoe het design er zal uitzien, hou ik nog even geheim. Tot op de persvoorstelling.
Als jullie suggesties hebben, stuur ze zeker door!!! Willen jullie bv. een touch of PH.SDG erbij, welke kleur...   alles is nog mogelijk!

Langs deze weg wil ik dan DHooghe Beachcleaners bedanken voor het vertrouwen. Want je kan nog zo goed getraind hebben, als het tussen je oren niet goed zit, geraak je geen meter vooruit.

Sport ze en tot binnenkort!

Sponsored by DHooghe Beachcleaners.

Godfried van Bouillon

4 uur...
Het nieuws van zondag 9 september...

Ik duw de radiowekker uit. Het is tijd om me klaar te maken voor de Grand Raid Godefroy.
Over exact 30 minuten komt Wouter me oppikken. Vandaag dus een blind date op de mtb...
Ik geniet nog na van de spannende wedstrijden op RedBull TV op zaterdag. De wereldkampioenschappen mtb in Zwitserland... duizenden toeschouwers, prachtig parcours en met 2 mooie winnaars. Dat Nino Schurter wint bij de mannen is natuurlijk geweldig. Al jaren ben ik grote fan. Sinds zijn optreden bij de U23 categorie volg ik hem. Bij de dames een nieuwe naam, Kate Courtney, winnares van de Cape Epic 2018,  samen met Langvad A.
Volgend jaar sta ik dus in Kaapstad aan de start met de beide wereldkampioenen XCO Mtb.
Hoe cool zal dat niet zijn!!!!     

We vertrekken stipt richting Bouillon. Een autorit van ongeveer 2 u.40. Het vroege uur zorgt er mede voor dat de eerste gesprekken langzaam op gang komen. Bij iemand in de auto zitten die je amper kent is niet evident. Maar we zitten op dezelfde golflengte en delen dezelfde passie. Dan valt er altijd wel iets te vertellen. Exact 7 jaar geleden was dit mijn eerste marathon mtb. Toen onderweg voor de eerste keer met Kurt en Lode. Iemand zei me onlangs; 'Toeval bestaat niet' ...
Bij aankomst zakt de temperatuur naar 7 graden. Maar de zon komt al piepen over de stad. We zullen ons wel kunnen opwarmen aan het parcours.
We halen ons startnummer op en staan beide in de eerste box. Heel wat West-Vlamingen aan de start.
Zowel Wouter als ik stellen elkaar voor bij vrienden. 'Is dit je maat voor den Epic?' en 'Amai, succes é gasten' zijn de meest uitgesproken zinnen dit halfuur.

8u.30, het startschot wordt gegeven en we vertrekken voor een rit van 90 km. De vorige jaren stond ik hier voor de 70 km, vanaf de eerste meters volle bak om telkens net naast het podium te vallen bij de Masters 1. Alsof niemand denkt aan wat nog komen zal, zijn de eerste kilometers verre van rustig te noemen. De eerste klim zorgt direct voor verbrokkeling. Wouter neemt het commando van een 10-tal bikers. 'Wat een klimgeit' schiet door mijn gedachten. Ik schuif rustig op en sluit achteraan bij het groepje aan. Ik hou mijn hartslag goed in het oog en spaar zoveel mogelijk mijn krachten. Dit wordt nog een kruistocht, wel 1 met de juiste intentie tussen moedige pedaalridders.
Ik kom na 45 min. een eerste keer naar voor in het groepje. Een zalig technisch stukje in een bos doet me even mijn tactiek vergeten.
Safe, Wisely en Smooth. Deze SWS-tactiek zal belangrijk worden de komende maanden.
Aan de 2e bevoorrading moet Wouter even bijtanken. Ik neem snel wat vast voedsel mee. We zitten even alleen nu, het groepje reed door. Wouter neemt opnieuw het commando en doet dat met verve. Hij klimt nog steeds soepel en dalen doet hij uitstekend. Ik laat telkens wat ruimte in de afdalingen want ik neem net iets minder risico en laat mijn fully het werk doen. Een fully is trouwens een mtb met zowel vooraan als achteraan een vering.
Halfweg rijden we een gemiddelde van 20 km/uur. Niemand rijdt ons nog voorbij en we halen af en toe nog iemand in. Ik blijf verder op hartslag rijden en we vormen opnieuw een groepje van een 5-tal bikers. Ik neem de leiding en blijkbaar heeft niemand daar problemen mee. Ze blijven allemaal netjes achter mij. Ik rij ondertussen de technische stukken met een grote smile want wat is nu leuker dan over deze prachtige paden rijden op zondagmorgen?
Van de 90 km is bijna 80 km offroad. Een ongelooflijk mooie rit. Er komt maar geen einde aan de prachtige bossen. We zien de Semois opduiken en dan weten we dat de finish er bijna aankomt.
Na 5u.17 minuten bereiken we samen de finish. We eindigen in de top-35 algemeen. Wouter 11e Master 2 en ikzelf 16e Master 1.
Een stevige prestatie en een eerste goede test. Geen valpartijen, geen mechanische pech en geen fysieke problemen. Hopelijk een voorteken!!!
Tevreden en voldaan keren we terug naar Roeselare. De motivatie is er en het zelfvertrouwen heeft een extra duwtje gekregen.
De volgende wedstrijd in oktober zal 4 dagen duren en zal de afsluiter zijn van het seizoen.
Roc d'Azur, nous arrivons!



sponsored by DHooghe Beachcleaners

voorbereiding...

De voorbereiding...

de afgelopen weken stond alles al in het teken van...

de school voorbereiden op de komst van alle leerlingen,
lessen voorbereiden want ik heb ook een LO-opdracht dit schooljaar...
de kids voorbereiden op het nieuwe schooljaar...
de bike voorbereiden op de komende woon-werk ritten...

en voorbereiden voor de Cape Epic 2019. De mentale start voor mij is vandaag op 3 september 2018.
Maar niet alleen mentaal maar ook fysiek.
De komende maanden zullen er anders uitzien dan eerst gepland. Maar de mensen die mij al een beetje kennen weten dat ik structuur/planning belangrijk vind en ik mij niet onvoorbereid in iets gooi...

Vandaag stond mijn eerste trainingsrit 'Cape Epic' op de planning. Rustige duurtraining langs het kanaal. Vlak en rustig jaagpad, souplesse met lichte versnelling.
Ik heb de maandag vanaf 13u.15 tijd om te trainen. Maar vandaag heb ik exact 2u. en 6 minuten de tijd. Want dan moet ik aan de school staan en naar de logo rijden. Ik stap mijn Scott Scale (met strandbanden) op. Ik heb zin in een symbolische eerste 'Cape Epic' rit. Plan gewijzigd, ik rij richting de Westhoek.
Het is er rustig, licht glooiend en mooi. Hier staan er nog mensen vredig goeiedag te knikken aan de voordeur, ligt de kat poeslief in de graskant en schrikken de koeien als je luid 'boe' roept. Ik passeer de Flanders Fields, moet me af toe intoomen en keer terug langs Zonnebeke. Ik moet er altijd terugdenken aan mijn kinderjaren. Langs de achterkant van de plaatselijke begraafplaats groet ik Pepé, klein Meméétje en groot Meméétje. Ik hoor hen al zeggen, ' Bartje, ge moet olik opletten daj nietn tegenkomt é hunter in den Afriek'. Waarschijnlijk heb ik een deel van die voorzichtigheid meegekregen door hen. Ik bereid me altijd voor op wat komen zal. Vandaag dus 2u.50 op de Garmin. Nog niet veel maar het is een start. Straks nog langs voor de eerste keer bij de sportdokter.
Zondag start ik in de Grand Raid Godefroy te Bouillon, niet zoals andere jaren, knallen voor een top10 plaats op de korte afstand, maar ik rij de 90 km marathon met mijn Epic teammie! Een eerste avontuur!

Sponsored bij DHooghe Beachcleaners.

Hoe kom je erbij...

Hoe kom ik erbij...

Mijn deelname aan de Absa Cape Epic was helemaal niet gepland.
Elk jaar volg ik wel de wedstrijd, spreken we over het wedstrijdverloop onder vrienden en droom je bij het slapen gaan om ooit eens deze wedstrijd te rijden tussen al mijn idolen.

Op 6 augustus 2018 werd ik door Lucas van onze Squadra getagd in een Facebook bericht van een Brugse fietswinkel. Daar stond op ‘Share this post amonght your hardcore MTB friends and make someone very very happy’. Wat Lucas dus deed.... waarom hij aan mij dacht... een raadsel.

Zonder nadenken stuurde ik mijn interesse in deze wedstrijd via mail. ‘Ik win toch nooit iets was mijn gedachte’. Even later kreeg ik bericht dat het loterij ticket voor de Absa Cape Epic 2019 voor mij was...    eeeeeuuuuhhhh en nu?
Je moet weten dat een deelname bemachtigen voor de Cape Epic overeenkomt met Euromillions winnen, in mijn geval toch. Eigenlijk, misschien had ik wel beter meegedaan met Euromillions...

Ik zette evensnel een bericht in onze PH.SDG whatsapp groep. Wie wil met mij mee?
Evensnel kreeg ik antwoord ‘je bent opgelicht Nino! ‘.
Nee boys... dit is ECHT waar.  
PH.SDG is trouwens de naam van ons team. 9 kanjers van bikers/renners vormen samen een Cycling Club. Onze eigen gepersonaliseerde outfit is stilaan gekend in de mtb-wereld.
Pedal Harder - Squadra Di Gara is het dus volledig. Naast fietsers zijn het allemaal kanjers van vrienden geworden!!.. . Er is er 1 die stiekem hoopt mee te kunnen maar helaas kan Bart niet mee op advies van zijn cardioloog. We hebben elkaar beloofd ooit een andere meerdaagse in team te rijden. Bart mag geen zware inspanningen doen in warme temperaturen.

Maar wie gaat dan mee?
Stilaan blijft er niemand meer over van bikers die ik ken. Allen wensen ze me veel succes maar als ik niemand vind, dan ga ik niet....
Op bezoek in de fietswinkel Vegabike te Tielt, vraag ik of zij misschien iemand kennen die dit avontuur kan en wil aangaan. ‘s Avonds krijg ik een mail met daarop een naam en telefoonnummer.
Ik bel en vraag Wouter of hij interesse heeft in de Cape Epic. Aan de andere kant van de telefoon hoor ik ‘eeeuuuhhhh, ik ben op vakantie, mag ik daar even over nadenken, eeeeuuuhhh, ik zeg niet nee’. Lang heeft Wouter er niet over nagedacht, enkele dagen later vormen we een team.
Zonder elkaar te kennen trekken we dus samen op avontuur. We zullen het beste van onszelf moeten geven, altijd op elkaar moeten kunnen rekenen en samen moeilijke momenten beleven, maar ik ben ervan overtuigd dat we samen een fantastische tijd zullen hebben daar in Zuid-Afrika.
Op het Benelux Kampioenschap MTB op de Kluisberg op 19 augustus ontmoeten we elkaar voor het eerst. De start van een nieuwe vriendschap!

Wouter Peeters en Bart Goudeseune from Belgium!  Hoe zal dat klinken daar op het startpodium?




Sponsored by DHooghe Beachcleaners.