Vorige week woensdag stond een bezoek aan het Jan Ypermanziekenhuis op de agenda. De weergoden waren mij goed gezind. Als Bart geen fietstraining buiten kan doen, dan niemand, moeten ze hierboven gedacht hebben. Maar zo was het amper mogelijk om op tijd in Ieper te zijn.
De sneeuwval zorgde voor een mooi tapijt met de bijhorende verkeersellende.
Ik zocht het nummer op van de orthopedie in het AZ Delta te Roeselare. Daar had iemand zijn afspraak afgebeld. Gelukkig. Zo kon ik al een uur later op visite bij Dr. Muermans, hoofd orthopedie van het AZ Delta en tevens schouderchirurg.
Met kleine pasjes stapte ik door de sneeuw naar de bushalte. Mijn linker arm/schouder in een verband, mijn jas half over mijn schouder. Ik voelde me zo onbehulpzaam. Ik was net op tijd voor de bus. De deuren gingen open. Toch even checken of de chauffeur langs het ziekenhuis passeert. "Dat is dan 3 euro", zei de chauffeur... Voor amper 4 kilometer betaal je 3 euro!! Het was jaren geleden dat ik nog eens de Lijnbus moest nemen. Iedereen komt bijna op straat voor 'het klimaat'. Moesten de alternatieven zoals de Lijn en de NMBS de prijzen laag houden voor de mensen, dan zouden we toch allemaal meer het openbaar vervoer nemen? Neem daarbij de fietsvergoeding... Ik rij bijna elke dag naar mijn werk met de fiets. Omdat ik dat graag doe en ondertussen in beweging ben en ook nog eens train. Maar de vergoeding is amper 0,15€/km. Waarom zo laag? Moest iedereen een flinke vergoeding krijgen en ook een aankoop van een fiets kunnen terugvorderen, dan zijn we toch ook al een stap verder? We spreken dan nog niet van goede fietspaden en dergelijke, maar die komen er misschien als er meer gefietst wordt.
De specialist onderzocht mijn schouder en nek. Nam extra foto's om breuken uit te sluiten. Enkel de echo bracht definitief antwoord. Tussen het sleutelbeen en het schoudergewricht zit een klein barstje. Voor de rest zit er nog vocht in de schouder, maar dat is normaal. Dus ook wat gezwollen. Als ik recht voor de spiegel sta, dan steekt er aan mijn linker schouder bovenaan een bolleke uit. Precies of het beentje net niet uit mijn huid komt. Het moet toch niet veel gescheeld hebben. Dan was het verdict meedogenloos. Geen Cape Epic... Het enige nu is misschien wat pijn in de schouder na een rit van 6 -7 uur op de mtb in Zuid-Afrika. Maar daar kunnen we wel vrede mee nemen.
Die avond kon/mocht ik al naar de kiné. Ik ben ondertussen al goeie klant bij onze ploegmaat. Gelukkig dat Bart P. zich flexibel opgesteld heeft. Bart is altijd degene die alles relativeert en positief blijft. Dat kon ik best wel gebruiken. Topkameraad!
Bijna elke dag van de afgelopen week was ik bezig met de administratieve rompslomp die bij een ongeval komt kijken. Foto's nemen van de schade. Aankoopfacturen of de winkelwaarde opzoeken van de kapotte zaken. Alles scannen, mailen, indienen... Aangifte doen bij het ziekenfonds. Opnieuw attesten invullen en laten invullen. Alles voor je werk regelen. Ik zal er in ieder geval niks bij winnen. Als slachtoffer maak je zeker altijd verlies, jammer.
Langs deze weg wil ik ook iedereen bedanken die de tijd nam om een berichtje te sturen of om eens te telefoneren. Zelfs leerlingen hebben me gemaild. Je verhaal kunnen doen helpt toch altijd om wat beter te worden.
Ondertussen moet mijn metabolisme wat ook stil gevallen zijn. Ik kwam 4 kg bij in 6 dagen... dat kan ik wel missen, die extra kilo's nu. Ik heb een zwak voor patisserie. Het zal daar ook wel aan liggen.
Ik bakte elke dag wel iets anders. Als de kids thuis kwamen waren er verse pannenkoeken of de volgende dag chocolade muffins of ook nog appelcake. Dan weet je het wel é.
De komende dagen probeer ik terug actiever te worden. Over exact 48 dagen staan Wouter en ik aan de start van de proloog. En daar wil ik zo goed als mogelijk, met de mogelijkheden die ik heb, mijn ultieme sportdroom vervullen.
Vandaag hebben we terug verse moed na een minder weekend. Daar zit een behandeling van de osteopaat ook voor iets tussen. Ik heb met Valentine R. iemand gevonden die me de laatste jaren meermaals heeft 'recht getrokken' en terug het goede gevoel heeft bezorgd tijdens het sporten.
We denken veel te vaak dat een pijntje hier of daar er eenmaal bijhoort maar daar is niks van aan.
Het heeft altijd een reden. Als je dan iemand hebt die zoekt tot het opgelost is, dan krijg je opnieuw de juiste energie om er terug het beste van te maken. Ook als dit niet terugbetaald wordt door je ziekenfonds (wat onbegrijpelijk is), het resultaat is belangrijker. Bedankt Valentine!
Ook de vierde behandeling bij Bart P. stond ondertussen op de agenda. We maakten plannen voor het komende seizoen. Er zit misschien nog een specialeke aan te komen dit jaar...
Deze avond nog een deugddoende sportmassage gekregen van Ronny M. en we voelen ons al een stuk beter. Nu de beste fietsbenen terugvinden en we zijn weer op de goede weg. Op tijd onze Apranac nemen, de coldpack leggen en Voltaren forte smeren. Ik doe mijn best!
Ik sluit af met 1 van die leuke deuntjes/liedjes momenteel; (zoek het gerust eens op)
'Sometimes the going gets a little tough' - FINN
(Mella Dee Going got a bit tougher mix)
Greetz en be careful!
Nino B
Sponsored by Archi-Co.be, 2Rebuild.be, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM,
Bank Delen, KoersKaffee, Scott en Gobik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten