'En; ziej der gereed voorn?' , En; oe ist? Zit je up skema?' , 'Oe ist met de forme?' , 'Ziej ol zenuwachtig?'
Sinds vorige week zit ik dus stilaan in de juiste flow. Alle stukjes van de puzzel lijken samen te vallen. Over 19 dagen zal ik het maximale uit mezelf moeten halen. We starten de proloog om 10 uur 16 minuten en 15 seconden... KNAL!
Dat gevoel hebben van bevlogenheid...ik zal het nodig hebben om mezelf te kunnen overtreffen.
De balans tussen training, de uitdaging en mijn kunnen zorgt ervoor dat ik tijdens de laatste trainingen dat lekker gevoel krijg. Je denkt nergens meer aan dan aan de Absa Cape Epic, alles staat precies stil tijdens het fietsen en vliegt tegelijkertijd razendsnel voorbij. Elke trap op die pedalen is er een met volle kracht en overtuiging. Je voelt je plots een klein beetje renner ipv wielertoerist. Het zelfvertrouwen bij mij loopt niet altijd over maar nu durf ik stilletjes fluisteren dat het goed zit.
Mijn droomdoel staat voor de deur en ik wil er vol voor gaan.
Veel cijfers en details van mijn trainingen heb ik jullie niet gegeven de afgelopen periode. Het is dan ook zo persoonlijk gebonden dat de trainingen voor de ene overkomen als peanuts en voor iemand anders als overdreven feit. Met de tijd die ik had en de kennis uit mijn opleiding heb ik mij de afgelopen maanden goed voorbereid op wat komen zal.
Na de Roc D'Azur half oktober '18 reed ik tot op vandaag bijna 6.600 km. Goed voor 279 uur op het zadel. Mijn focus lag dan ook op het leggen van een goede basis. Daarna kwamen de klimtrainingen en de intervallen.
Afgelopen zaterdag reed ik 5 uur en 45 minuten. Samen met Bart P. . Een rit naar het Heuvelland. Bart met zijn koersfiets, ik met de Scale. Het was 5 uur mental coaching van onze Rigobarto. Hij gaf mij het gevoel dat ik dik in orde was. Hij liet me op de klimmetjes wat voorop rijden en onze laatste sprint naar de kerk van Passendale, ligt oplopend, vertrok hij op zijn 50 maar ik kon hem remonteren met mijn 32 plateautje... het is toch een kerel!
Gisteren testte ik voor de laatste keer de conditie.
Alles zat mee. Onder een heerlijke lentezon met amper wat wind startte ik om 13u.17 voor een laatste lange duurrit op de fiets. Op de mtb, weliswaar met dikke banden maar zonder profiel, trok ik richting het Heuvelland. Voor het eerst dit jaar in korte broek. Zalig!
Op een zonnige maandagnamiddag is het alsof je door een natuurpark rijdt. Welke diersoorten ik vandaag allemaal ben tegen gekomen, fantastisch.
Elke helling, elke weg die ook maar een klein beetje opliep, die reed ik op. Via Wijtschate, naar Nieuwkerke. Daarna over de grens richting de Catsberg. Via Boeschepe keerde ik terug om dan voor de 2e keer de Zwarte Berg op te rijden. Via Westouter reed ik de Sulferberg op, dan de Schomminkel, Baneberg en Rode Berg. Via de Zandberg terug naar de Scherpenberg en dan richting Kemmel, eerst de Monteberg en dan de Kemmelberg langs de lange kant op om dan uit te komen aan de achterkant en het steilste stuk op de kasseien op te rijden. Na 100 km kwam ik boven op de Kemmel.
Ik had het laatste steile stuk nog jus in de benen om recht op te trappers te staan. Yes!
Nu was het tijd om in oostelijke richting terug te keren. Na 6 uur en 150 km kwam ik moe maar o zo voldaan thuis. Ondertussen was de zon onder gegaan. Wat een mooie namiddag!
Ik had gisteren een dagtotaal van 170 km met de mtb. Totale fietstijd: 6 uur en 50 minuten. (voor de wiskundigen, ik reed ook 's morgens naar mijn werk met de fiets)
Had je mij een jaar geleden gevraagd of ik vandaag 170 km zou gereden hebben, dan had ik zelfzeker NEE geantwoord. Zo zie je maar dat het opbouwen van je conditie op een correcte manier kan leiden tot veel meer dan je zelf voor mogelijk houdt. In jezelf geloven, doorzetten en plezier beleven in wat je doet, dan ben je tot veel in staat.
De komende dagen zal ik nog enkele keren mountainbiken op de Kluisberg. Mijn favoriete berg om te trainen. Maar zwaar zal dat niet meer zijn.
Vorige week kreeg ik nog wat tips mee van Fré Vanlierde. Ooit zaten we samen in de klas, toen we voor leerkracht LO studeerden. Ondertussen kom ik hem soms eens tegen in het zwembad van Menen, als ik er met mijn klassen ga zwemmen. Stiekem droomt hij er ook van om ooit eens de Cape Epic te rijden na zijn carrière. Zijn tips zal ik voor mezelf houden...
De komende dagen ga ik verder beslissen wat ik met de schouder zal doen. Pijnvrij is die nog zeker niet. Volgende week maandag valt de beslissing na bezoek aan de sportdokter.
Geniet nog allemaal van de zonnestralen.
Het deuntje om in je ligzetel weg te dromen van de zomer die er aankomt;
Robin Schulz - 'Sun goes down ' feat. Jasmine Thompson.
Tot de volgende !!
Sponsored by Archi-Co, 2Rebuild, Van Trimpont, VegaBike, Fietspositionering DM, Bank Delen, KoersKaffee, Scott, Gobik.
ZONDAG 17 MAART 2019
Katsberg: 150 meter
